บทความเรื่อง กรรมของภาษาไทย

บัดนี้เกิดกรณีคำอ่านพระปรมาภิไธยในรัชกาลปัจจุบันขึ้นมาอีก

เป็นที่ทราบกันแล้วว่า พระปรมาภิไธยในรัชกาลปัจจุบันคือ –

“สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร”

มีเอกสารซึ่งผมยังไม่แน่ใจว่าเป็นหลักฐานที่ใช้อ้างอิงได้แน่นอนหรือไม่ บอกคำอ่านกำกับไว้ว่า –

………..

สม-เด็ด-พฺระ-เจ้า-อยู่-หัว-มะ-หา-วะ-ชิ-รา-ลง-กอน-บอ-ดิน-ทฺระ-เทบ-พะ-ยะ-วะ-ราง-กูน

………..

ผมเข้าใจว่า –

๑ พระปรมาภิไธยนี้มาจากพระนามาภิไธยเมื่อทรงดำรงพระอิสริยยศสยามมกุฏราชกุมาร ที่ว่า –

สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราลงกรณ

บดินทรเทพยวรางกูร

สิริกิตยสมบูรณสวางควัฒน์

วรขัตติยราชสันตติวงศ์

มหิตลพงศอดุลยเดช

จักรีนเรศยุพราชวิสุทธิ

สยามมกุฎราชกุมาร

โปรดสังเกตว่า พระนามาภิไธยแบ่งเป็นวรรคๆ และมีสัมผัสสระระหว่างวรรคทุกวรรค

๒ พระปรมาภิไธยแบ่งเป็น ๒ วรรค (ไม่รวมคำนำหน้าพระปรมาภิไธย) คือ –

(๑) มหาวชิราลงกรณ (๒) บดินทรเทพยวรางกูร

คำอ่านวรรคแรกว่า มะ-หา-วะ-ชิ-รา-ลง-กอน

โปรดสังเกตว่า –

๑ -กรณ ไม่มีการันต์ที่ ณ แต่อ่านว่า –กอน ไม่ใช่อ่านว่า กะ-ระ-นะ หรือ กะ-รน

๒ เมื่ออ่านตามข้อ ๑ พยางค์สุดท้ายเสียงสระ –ออน นั่นหมายถึงว่าในวรรคที่ ๒ จะต้องมีคำที่ออกเสียงสระ –ออน มารับสัมผัส

๓ พระปรมาภิไธยวรรคที่ ๒ ว่า “บดินทรเทพยวรางกูร”

คำอ่านควรจะเป็น บอ-ดิน-“ทฺอน”-เทบ-พะ-ยะ-วะ-ราง-กูน

นั่นคือ –ทร ที่คำว่า “บดินทร” ต้องอ่านว่า -ทอน- เพื่อรับสัมผัสกับ –กอน พยางค์ท้ายวรรคต้น

แต่เอกสารที่บอกคำอ่านตามที่เอ่ยถึงข้างต้น บอกคำอ่าน “บดินทร” ว่า บอ-ดิน-“ทฺระ”-

ไม่ใช่ บอ-ดิน-“ทฺอน”-

และคำต่อๆ ไปก็ไม่มีคำไหนที่มีเสียงสระ –ออน เพื่อรับสัมผัสกับ –กอน ในวรรคต้นอีกเลย

เป็นอันว่า ถ้าอ่านตามเอกสารที่อ้าง พระปรมาภิไธยวรรคที่ ๒ ก็ไม่รับสัมผัสกับวรรคต้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่ควรเป็นเช่นนั้นเลย