บทความเรื่อง การยอมรับที่วิปริต

การยอมรับที่วิปริต

——————

การสอบพระปริยัติธรรมแผนกบาลีชุดที่ ๒ (ประโยค ๑-๒, ป.ธ. ๓, ๔, ๕) เมื่อกลางเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาก็เรียบร้อยไปแล้ว เข้าใจว่าในเดือนมีนาคมหลังมาฆบูชาก็คงจะเริ่มตรวจใบตอบกันแล้ว

ช่วงที่มีการอบรมเข้มก่อนสอบ ผมมีโอกาสได้ไปช่วยงานคณะสงฆ์ถวายความรู้แก่พระภิกษุสามเณรที่เข้ารับการอบรมประมาณ ๑๐ วัน ได้ยินท่านสนทนากันถึงบรรยากาศของการเรียน การสอน และการสอบในสมัยปัจจุบันนี้ ก็ช่วยให้ระลึกถึงความหลังได้มาก

แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฟังแล้วก็สะดุดใจ คือเรื่องการทุจริตในการสอบ

สะดุดใจตรงที่ท่านว่า … การทุจริตในการสอบเป็นเรื่องธรรมดา

————–

การทุจริตย่อมเป็นเรื่องธรรมดา ในความหมายที่ว่า เมื่อยังเป็นปุถุชนก็ย่อมจะต้องมีโลภ โกรธ หลง และย่อมจะกระทำการใดๆ ไปตามอำนาจของโลภ โกรธ หลงนั้น ซึ่งก็ย่อมจะมีการกระทำที่เป็นทุจริตอยู่ด้วยบ้างเป็นธรรมดา

การทุจริตในการสอบก็เป็นเรื่องธรรมดาชนิดหนึ่ง ไม่ว่าจะสอบอะไรก็ตาม

และเราก็ยอมรับกันโดยทั่วไป เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาจริงๆ ของปุถุชน แม้จะคิดอ่านให้มีระบบป้องกันหรือตรวจจับอย่างไร ก็ห้ามไม่ให้มีการทุจริตไม่ได้ (หมายความว่า อาจป้องกันหรือตรวจจับได้ แต่ห้ามไม่ให้คิดทำทุจริตไม่ได้)

————–

แต่การทุจริตในการสอบพระปริยัติธรรม ไม่ว่าจะเป็นแผนกนักธรรมหรือแผนกบาลี ถ้าเอาเหตุผลที่ว่า “การทุจริตในการสอบเป็นเรื่องธรรมดา” มาเป็นเกณฑ์ในการคิด ผมเกรงว่าเรากำลังจะหลงทาง

————–

การศึกษาพระปริยัติธรรมคืออะไร

ก็คือ การศึกษาให้รู้ว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร พระพุทธศาสนาสอนอะไร

ศึกษาให้รู้ไปเพื่ออะไร

ก็เพื่อเป็นหลักในการปฏิบัติตามคำสอนได้ถูกต้อง

คำสอนที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าคืออะไร

คือ ไม่ทำบาปทั้งปวง ๑ ทำกุศลให้ถึงพร้อม ๑ ทำจิตของตนให้บริสุทธิ์ ๑

ไม่ทำบาปทั้งปวงคืออะไร

ก็คือไม่ทำทุจริต