“เดี๋ยวพ่อมา”
“เดี๋ยวพ่อมา”
———–
เด็กหญิงอายุ ๖ ขวบกับพ่ออายุเกือบ ๔๐ เดินไปตามถนนในเมือง พ่อสะพายถุงสัมภาระ เด็กหญิงถือตุ๊กตาตัวเล็กๆ
เธออยู่กับพ่อ จำได้เป็นเงาๆ ว่าเคยมีแม่อยู่ด้วย แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าแม่ไปไหน
พ่อทำงานรับจ้างทั่วไป อาศัยห้องแถวเก่าๆ พ่อพาเธอย้ายที่อยู่บ่อย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
พ่อบอกว่ามีญาติอยู่ต่างจังหวัด เธอไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน พ่อบอกว่าอยู่ไกล พ่อบอกว่า วันหนึ่งจะพาเธอไปหาญาติ
………………..
วันนี้ พ่อบอกว่าจะพาเธอไปหาญาติ เดินจนเมื่อย พ่อพาเธอไปนั่งพักที่บันไดสะพานลอย
นั่งอยู่ครู่หนึ่ง พ่อบอกว่าจะไปหาอะไรมาให้กิน
“เดี๋ยวพ่อมา” พ่อบอกเธอก่อนไป
เธอนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว ถ้าหากจะมีใครผ่านมาและถามว่านั่งทำอะไร เธอก็จะตอบว่า
“นั่งรอพ่อ เดี๋ยวพ่อมา”
………………..
ถ้าเด็กน้อยมีญาณวิเศษก็จะรู้ว่า ตอนนี้พ่อของเธอไม่มีโอกาสที่จะกลับมาหาเธอได้อีกแล้ว
เกิดอะไรขึ้นกับเขา ใครพอจะมีจินตนาการบอกได้บ้าง
และใครพอจะมีจินตนาการบอกได้ว่า เด็กหญิงอายุ ๖ ขวบจะนั่งรอไปอีกนานแค่ไหน
ความหวังเดียวที่หล่อเลี้ยงหัวใจเธออยู่ได้ก็คือ
“เดี๋ยวพ่อมา”
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๕ ตุลาคม ๒๕๖๔
๑๓:๔๐