การศึกษาเพื่อการรักษาพระศาสนา (๑)

การศึกษาเพื่อการรักษาพระศาสนา (๖) ตอน -๓-

————————————

มองพระศาสนาให้ตรง ลงมือทำให้ถูก

——————-

-๓-

——————-

๒ จะจัดการศึกษาให้ใคร

กลุ่มเป้าหมายมีอยู่ ๒ กลุ่ม คือ – 

๑ ชาววัด คือพระภิกษุสามเณรและคนวัด 

๒ ชาวบ้าน 

จัดการศึกษาให้ชาววัด ก็คือทำให้พระภิกษุสามเณรในแต่ละวัดมีความรู้ในพระธรรมวินัยอย่างแท้จริง เริ่มจากพระธรรมวินัยเพื่อการรักษาตนให้ครองสมณเพศได้อย่างบริสุทธิ์สะอาดเป็นต้นไป 

ตั้งเกณฑ์ไว้เลยว่า พระเณรในวัดนี้ต้องเรียนพระธรรมวินัย ไม่ใช่อยู่ไปวันๆ 

เรียนให้รู้ทั่วถึง เรียนตลอดเวลา เป็นการศึกษาตลอดชีวิต ไม่ใช่เรียนเอาใบรับรอง ได้ใบรับรองแล้วเลิก อย่างที่เป็นอยู่ 

ตั้งมาตรฐานไว้เลยว่า พระเณรในวัดนี้-รูปไหนก็ได้ เรียกมาถามเรื่องพระธรรมวินัย จะสามารถตอบได้หมด-ตามภูมิที่เรียนมาแล้วและที่กำลังเรียนอยู่ 

ประเภทที่ถามว่า “ลดไหล่คืออะไร” ตอบไม่ได้ เพราะไม่เคยมีใครสอน-แบบนี้ต้องไม่มี

ส่วนกลุ่มชาวบ้าน เป้าหมายหลักควรเป็นชาวบ้านรอบๆ วัดนั่นเอง 

ณ เวลานี้ชาวบ้านที่อยู่รอบๆ วัดเป็นกลุ่มที่ถูกมองข้าม คือเราออกไปจัดการศึกษาในที่ไกลวัด ให้การศึกษาแก่คนไกล พูดอีกอย่างหนึ่งว่าเราไปตั้งวงศึกษาไว้ในที่หนึ่ง ไปจัดการศึกษากันที่นั่น แต่เราไม่ได้มองคนรอบๆ วัดว่าเขาได้รับการศึกษาบ้างหรือเปล่า

ชาวบ้านรอบวัดใส่บาตรทุกวัน เขาควรต้องรู้เหตุผลที่ถูกต้องของการใส่บาตร

ชาวบ้านรอบวัดมาถืออุโบสถทุกวันพระ เขาควรต้องรู้เหตุผลที่ถูกต้องของการถืออุโบสถ

ชาวบ้านรอบวัดมาทำบุญที่วัดทุกวันพระ เขาควรต้องมีความรู้ในเรื่องบุญที่เขากำลังทำอยู่นั่นเอง

ชาวบ้านรอบๆ วัดควรรู้อะไรอีก ควรรู้อะไรบ้าง 

เราแทบจะไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้กันเลย

ต่อไปนี้ต้องปฏิรูปกันใหม่ คือย้ายสนามปฏิบัติการทางการศึกษามาไว้ในวัด ปฏิบัติการกับคนในวัดเป็นอันดับแรก และกับคนที่อยู่รอบๆ วัดเป็นอันดับต่อไป ในฐานะเป็นภารกิจสำคัญที่สุด 

ข้าศึกสำคัญ-คือความไม่รู้เรื่องพระธรรมวินัย-อยู่ในวัดและรอบๆ วัดนี่เอง แต่เรากลับออกจากวัดไปจัดการศึกษากันที่ไหนก็ไม่รู้ 

เพราะฉะนั้น จึงต้องย้ายสนามรบของเรามาไว้ในวัดและรอบๆ วัด แล้วค่อยๆ ขยายขอบเขตปฏิบัติการให้กว้างออกไปจนเชื่อมกันหมดทั้งประเทศ

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๑๒ พฤษภาคม ๒๕๖๒

๐๙:๔๕ 

—————

(อ่านต่อตอน -๔-)