กัลยาณมิตร [2]

กัลยาณมิตร [2]

อ่านว่า กัน-ลฺยา-นะ-มิด
ประกอบด้วย กัลยาณ + มิตร

(๑) “กัลยาณ”

บาลีเป็น “กลฺยาณ” (กัน-ลฺยา-นะ) รากศัพท์มาจาก กลฺย (เหมาะสม, ดีงาม) + อณฺ (ธาตุ = ไป, ถึง) + ณ ปัจจัย, ลบ ณ, ยืดเสียง อะ ที่ (กลฺ)-ย เป็น อา