บริสุทธิ์

บริสุทธิ์

อ่านว่า บอ-ริ-สุด
บาลีเป็น “ปริสุทฺธิ” อ่านว่า ปะ-ริ-สุด-ทิ
ประกอบด้วย ปริ + สุทฺธิ

“ปริ” (ปะ-ริ) เป็นคำอุปสรรค แปลว่า รอบ, เวียนรอบ, ทั่วไป, เต็มไปหมด, รวมหมด

“สุทฺธิ” (สุด-ทิ) รากศัพท์มาจาก สุธฺ (ธาตุ = สะอาด) + ติ ปัจจัย, แปลง ติ เป็น ทฺธิ, ลบ ธฺ ที่สุดธาตุ

: สุธฺ > สุ + ติ > ทฺธิ = สุทฺธิ แปลตามศัพท์ว่า “ความสะอาด”