ปฏิภาณ

ปฏิภาณ

ภาษาไทยอ่านว่า ปะ-ติ-พาน
บาลีอ่านว่า ปะ-ติ-พา-นะ

“ปฏิภาณ” รากศัพท์มาจาก ปฏิ (เฉพาะ, เฉพาะหน้า, ตอบ) + ภา (ธาตุ = รุ่งเรือง) + ยุ ปัจจัย, แปลง ยุ เป็น อน (อะ-นะ), แปลง น เป็น ณ

: ปฏิ + ภา = ปฏิภา + ยุ > อน = ปฏิภาน > ปฏิภาณ แปลตามศัพท์ว่า “สิ่งเป็นเหตุให้สิ่งที่ควรรู้สว่างขึ้นเฉพาะหน้า”