ปัณณัตติวัชชะ

ปัณณัตติวัชชะ

ศัพท์เฉพาะทางสงฆ์

อ่านว่า ปัน-นัด-ติ-วัด-ชะ
ประกอบด้วย ปัณณัตติ + วัชชะ

(๑) “ปัณณัตติ”

บาลีเป็น “ปณฺณตฺติ” (ปัน-นัด-ติ) รากศัพท์มาจาก ป (ทั่ว, ข้างหน้า, ก่อน, ออก) + ญา (ธาตุ = รู้) + ติ ปัจจัย, ลบสระที่สุดธาตุ, ซ้อน ญ, แปลง ญฺญ เป็น ณฺณ, แปลง ติ เป็น ตฺติ