สมภาร

สมภาร

อ่านว่า สม-พาน

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 บอกไว้ว่า –

“สมภาร : (คำนาม) พระที่เป็นเจ้าอาวาส. (ป., ส. สมฺภาร).”

พจน.54 บอกว่า “สมภาร” มาจากบาลีสันสกฤตว่า “สมฺภาร”

“สมฺภาร” บาลีอ่านว่า สำ-พา-ระ รากศัพท์มาจาก สํ (พร้อมกัน, ร่วมกัน) + ภรฺ (ธาตุ = เลี้ยงดู, ทรงไว้) + ณ ปัจจัย, ลบ ณ, แปลงนิคหิตที่ สํ เป็น มฺ (สํ > สมฺ), “ทีฆะต้นธาตุด้วยอำนาจปัจจัยเนื่องด้วย ณ” : ยืดเสียง อะ ที่ ภ-(รฺ) เป็น อา (ภรฺ > ภาร)