สุวรรณภูมิ

สุวรรณภูมิ
ภาษาไทยอ่านว่า สุ-วัน-นะ-พูม
บาลีเป็น “สุวณฺณภูมิ” อ่านว่า สุ-วัน-นะ-พู-มิ
ประกอบด้วย สุวณฺณ + ภูมิ
“สุวณฺณ” มาจาก สุ ดี, งาม) + วณฺณ สี) = สุวณฺณ แปลตามศัพท์ว่า “สีดี” หรือ “สีงาม” หมายถึง ทองคำ (gold)
“สุวณฺณ” สันสกฤตเป็น “สุวรฺณ” ภาษาไทยใช้อิงสันสกฤตเป็น “สุวรรณ”
“ภูมิ” บาลีอ่านว่า พู-มิ แปลตามรากศัพท์ว่า “สถานที่มีอยู่เป็นอยู่แห่งสัตว์โลก” มีความหมายหลายอย่าง กล่าวคือ พื้นดิน, ดิน, แผ่นดิน, สถานที่, ถิ่น, แคว้น, แถบ, ภูมิภาค, พื้น, พื้นราบ, ขั้นตอน, ระดับ (ground, soil, earth, place, quarter, district, region, plane, stage, level)
สุวณฺณ + ภูมิ = สุวณฺณภูมิ แปลความได้หลายนัย เช่น –
(1) ดินแดนแห่งทองคำ = แดนทอง, ถิ่นทอง
(2) แผ่นดินอันมีค่าดุจทองคำ = แผ่นดินทอง
(3) ดินแดนที่สวยงาม = ถิ่นงาม