เสน่หา

เสน่หา

อ่านว่า สะ-เหฺน่-หา
บาลีเป็น “สิเนห” (สิ-เน-หะ)
บาลีเขียนเป็น “เสฺนห” (สฺเน-หะ) ก็มี

“สิเนห” รากศัพท์มาจาก สินิหฺ (ธาตุ = ยินดี, ติด, ชุ่มชื่น) + ณ ปัจจัย, ลบ ณ, แปลง อิ (ที่ -นิ-) เป็น เอ

: สินิหฺ + ณ = สินิห > สิเนห แปลตามศัพท์ว่า “ความยินดี” “ความติด” “ความชุ่มชื่น”