ไพบูลย์

ไพบูลย์

อ่านว่า ไพ-บูน
บาลีเป็น “เวปุลฺล” อ่านว่า เว-ปุน-ละ

“เวปุลฺล” ปรุงรูปมาจาก “วิปุล” (วิ-ปุ-ละ)

(1) “วิปุล” รากศัพท์มาจาก วิ (พิเศษ, แจ้ง, ต่าง) + ปุลฺ (ธาตุ = มาก, ใหญ่) + อ ปัจจัย

: วิ + ปุลฺ + อ = วิปุล (เป็นคำคุณศัพท์) แปลตามศัพท์ว่า “มีมาก” หรือ “ใหญ่” หมายถึง ใหญ่, กว้างขวาง, ยิ่งใหญ่, ล้นเหลือ (large, extensive, great, abundant)