บทความเรื่อง ผู้ล่วงพ้นความกลัวตาย

ผู้ล่วงพ้นความกลัวตาย (๙)

————————-

ข้อมูลที่สาม:

คัมภีร์ธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๖ (เปสการธีตุวตฺถุ เรื่องที่ ๑๔๓) เล่าเรื่องพระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่เมืองอาฬวี ทรงแสดงธรรมแก่ชาวเมืองมีความว่า

…………………

ท่านทั้งหลายจงเจริญมรณสติอย่างนี้ว่า ชีวิตของเราไม่แน่นอน, ความตายของเราแน่นอน, เราพึงตายแน่แท้  ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุด ชีวิตของเราไม่เที่ยง ความตายเที่ยง

คนที่ไม่เคยเจริญมรณสติ-คือการระลึกถึงความตายอันจะมาถึงตน เมื่อถึงเวลาตายย่อมหวาดหวั่นพรั่นพรึงสะดุ้งกลัวเหมือนคนเห็นอสรพิษฉะนั้น

ส่วนผู้ที่หมั่นเจริญมรณสติ เมื่อถึงเวลาตายย่อมไม่หวาดหวั่นพรั่นพรึง เหมือนคนเห็นอสรพิษขดอยู่รู้ว่าเป็นอสรพิษก็หาไม้ค่อยเขี่ยไปให้พ้นทางฉะนั้น

…………………

ครั้นแล้วจึงทรงแนะนำชาวเมืองให้เจริญมรณสติ

“เจริญมรณสติ” ก็คือให้ระลึกว่า –

อทฺธุวํ  เม  ชีวิตํ = ชีวิตของเราไม่แน่นอน

ธุวํ  เม  มรณํ = ความตายของเราแน่นอน

อวสฺสํ  มยา  มริตพฺพํ = เราพึงตายแน่แท้

มรณปริโยสานํ  เม  ชีวิตํ = ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุด

ชีวิตํ  เม  อนิยตํ = ชีวิตของเราไม่เที่ยง

มรณํ  นิยตํ = ความตายเที่ยง

…………………

พึงเข้าใจให้ถูกต้องว่า การระลึกถึงความตายตามวิธีของพระพุทธเจ้านี้ไม่ใช่บอกให้กลัวตาย

หรือบอกให้ใจฝ่อ

ระลึกแล้วใจเสีย

กำลังใจตก

ไม่มีกะใจจะทำอะไร

อย่างที่คนส่วนมากคิดกันอย่างผิดๆ ว่า-เอาเรื่องตายมาพูดเป็นอัปมงคล

หรืออย่างที่กระแหนะกระแหนกันว่า-คำก็ตาย สองคำก็ตาย ไม่ต้องทำมาหากินอะไรกันแล้ว

คิดแบบนั้นเป็นทัศนะที่ผิดอย่างสิ้นเชิง

การระลึกถึงความตายตามวิธีของพระพุทธเจ้าระลึกแล้วยิ่งมีกำลังใจ ยิ่งฮึด ยิ่งไม่ประมาท ยิ่งรอบคอบ ยิ่งมุ่งมั่นที่จะทำกิจการงานอย่างขะมักเขม้น ไม่เรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะ

เหมือนคนที่รู้ว่า ตนมีงานที่จะต้องทำอยู่เท่านี้ มีเวลาอยู่เท่านี้ ครั้นแล้วก็คิดวางแผนว่าจะทำงานอย่างไรให้สำเร็จเรียบร้อยตามเวลาที่มีอยู่ แล้วลงมือทำ หมดเวลา งานเสร็จ จะไปไหนก็ไปได้อย่างสบายใจ

ไปไหนก็ไปได้อย่างสบายใจนั่นแหละคือที่ตรงกับ-ไม่กลัวตาย

เป็นอันว่าได้ข้อมูลอีกแห่งหนึ่งว่า คนที่ไม่กลัวตายอีกจำพวกหนึ่งคือคนที่หมั่นเจริญมรณสติอย่างถูกวิธี

………….

ตอนต่อไป: สรุป

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๔ มีนาคม ๒๕๖๓

๑๐:๑๕

Sueb Lim