ลาภสักการะ

ลาภสักการะ
อ่านว่า ลาบ-สัก-กา-ระ
บาลีเขียนเป็น “ลาภสกฺการ” อ่านว่า ลา-พะ-สัก-กา-ระ
ประกอบด้วย ลาภ + สกฺการ
“ลาภ” รากศัพท์มาจาก ลภฺ (ธาตุ = ได้) + ณ ปัจจัย, ทีฆะต้นธาตุ ล เป็น ลา
: ลภฺ > ลาภ + ณ = ลาภ
คำว่า “ลาภ” แปลตามศัพท์ว่า การได้, ของที่ได้ เรานิยมพูดทับศัพท์ว่า ลาภ
พจนานุกรมบาลี-อังกฤษ แปล “ลาภ” ว่า receiving, getting, acquisition, gain, possession (การรับ, การได้, การได้มา, กำไร, สิ่งที่ได้มา, สมบัติ)
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 บอกไว้ว่า
“ลาภ : (คำนาม) สิ่งที่มักจะได้มาโดยไม่คาดคิด. (ป., ส. ลาภ ว่า ของที่ได้, การได้, กําไร)”