จาริก – ธรรมธารา

จาริก

ภาษาไทยอ่านว่า จา-ริก
บาลีอ่านว่า จา-ริ-กะ

“จาริก” รากศัพท์มาจาก จร (ธาตุ = เที่ยวไป, ประพฤติ) + ณิก ปัจจัย

กฎไวยากรณ์ : ปัจจัยที่มี ณ (คำตามตำราว่า “ปัจจัยเนื่องด้วย ณ”) มีอำนาจยืดเสียงพยางค์แรกของธาตุหรือของศัพท์ที่อยู่ต้นคำ จากเสียงสั้นให้เป็นเสียงยาว คือ อ เป็น อา, อิ เป็น อี, อุ เป็น อู ในที่นี้ พยางค์แรกของธาตุ คือ “จ” เป็นเสียงสั้น จึงยืดเสียง (ศัพท์ทางไวยากรณ์ว่า “ทีฆะ”) อ เป็น อา : จ > จา : จร > จาร + ณิก (ลบ ณ) = จาริก