บทความเรื่อง การยอมรับที่วิปริต

จะเห็นได้ว่า การไม่ทำทุจริตนั่นเองคือเป้าหมายแรกของการศึกษาพระปริยัติธรรม

และจะเห็นได้ว่า การทุจริตในการสอบพระปริยัติธรรมนั่นเองคือการทำลายเป้าหมายแรกของการศึกษาพระปริยัติธรรมไปด้วยแล้วในตัว

การทุจริตในการสอบพระปริยัติธรรม ย่อมเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา

ห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้

แต่เมื่อเกิดการทุจริตขึ้นแล้ว ต้องถือว่าเป็นเรื่องวิปริตนะครับ

ไม่ใช่พากันไปยอมรับว่าเป็นเรื่องธรรมดา

วิปริตผิดธรรมดาอย่างไร กรุณาย้อนไปอ่านเหตุผลข้างต้น

ลองฟังเรื่องเทียบเคียงเรื่องนี้ครับ อาจช่วยให้เข้าใจชัดเจนขึ้น

————–

วัดแห่งหนึ่งไม่มีพระอยู่จำพรรษา

ชาวบ้านจึงขอร้องให้ผู้ชายบางคนในหมู่บ้านบวชเพื่อจะได้มีพระอยู่ประจำวัดให้ชาวบ้านได้ทำบุญบำเพ็ญกุศลตามประเพณี

ผู้ชายคนหนึ่งบอกว่าเขายินดีบวช

ชาวบ้านก็ดีใจ พากันอนุโมทนา

แต่ชายคนนี้บอกว่า เขาเป็นคนหนุ่ม ต้องได้ร่วมเพศวันละ ๑ ครั้งเป็นอย่างน้อยจึงจะอยู่ได้อย่างเป็นสุข

ถ้ายอมให้เขาทำเช่นนั้นในระหว่างที่บวชอยู่ เขาก็ยินดีที่จะบวช

……….

คงไม่ต้องถามว่าชาวบ้านที่มีสติควรยอมรับข้อเสนอแบบนี้หรือไม่

————–

ผู้ทำทุจริตในการสอบพระปริยัติธรรม ก็คือผู้เหยียบย่ำพระปริยัติธรรมไปเรียบร้อยแล้วนั่นเอง

ถ้ายอมรับการกระทำแบบนี้ว่าเป็นเรื่องธรรมดา ก็วิปริตแล้วแหละครับ

ผมรู้สึกว่า เวลานี้สังคมบ้านเราเกิดการยอมรับการทุจริตที่วิปริตทำนองนี้กันแล้วทั่วไป

ต้องไปหาหนังสือ พุทธทำนายโลก มาอ่านเพื่อตั้งสติสักหน่อย

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๖ มีนาคม ๒๕๕๘