วันสำคัญของผม

วันสำคัญของผม

—————-

The two most important days in your life are 

the day you were born and the day you find out why.

– Mark Twain

สองวันที่สำคัญที่สุดในชีวิต

คือวันที่เราเกิด

กับวันที่รู้ว่าเกิดมาเพื่ออะไร

– มาร์ก ทเวน

ที่มา: ภาพยนตร์เรื่อง The Equalizer (มัจจุราชไร้เงา) 

————–

๑ เด็กชายทองย้อย แสงสินชัย

เกิดเมื่อวันที่ ๒๐ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๔๘๘ ที่ตำบลป่าไก่ อำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี

พ่ออิน แม่เหมิด แสงสินชัย เป็นผู้ให้กำเนิดชีวิตเลือดเนื้อ

๒๐ มิถุนายน จึงเป็นวันผู้ให้กำเนิดของผม

๒ พระมหาทองย้อย วรกวินฺโท

เกิดที่สำนักวัดมหาธาตุ วรวิหาร อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี

พระครูขันตยาภิรัต (ป๋อง) วัดหนองกระทุ่ม อำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี เป็นพระอุปัชฌาย์บรรพชาเป็นสามเณร

พระศรีธีรพงศ์ (ช้อย มหาธีโร ป.ธ.๙ สมณศักดิ์สุดท้าย พระเทพวิสุทธิโมลี) วัดมหาธาตุ วรวิหาร อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี เป็นพระอุปัชฌาย์อุปสมบทเป็นภิกษุ (พระเทพวิสุทธิโมลี เมื่ออุปสมบทเป็นพระมหาช้อย พระครูขันตยาภิรัต (ป๋อง) เป็นพระอุปัชฌาย์)

พระมหาถวิล (ถวิล เรืองจรูญ จำฉายาท่านไม่ได้) ป.ธ.๓ ครูสอนบาลีสำนักเรียนวัดมหาธาตุ วรวิหาร เป็นผู้จูงมือผมเข้าสู่โลกแห่งภาษาบาลี

๓ นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

เกิดที่กองทัพเรือ ราชนาวีไทย พรรคพิเศษ เหล่าทหารสารบรรณ สายงานอนุศาสนาจารย์

——————–

ชีวิตผมมีพ่อแม่ ๓ ชีวิต

พ่อแม่ที่ ๑ พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดชีวิตเลือดเนื้อ ท่านทั้งสองล่วงลับไปแล้ว ผมบำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุอุทิศส่วนบุญถึงท่านทุกวันไม่เคยขาดแม้แต่วันเดียว

พ่อแม่ที่ ๒ วัด คือพระพุทธศาสนา ให้ที่พึ่งพิง อบรมสั่งสอนให้รู้จักผิดชอบชั่วดี ชี้ทางเดินแห่งชีวิตที่ถูกต้อง ให้วิชาความรู้สำหรับเลี้ยงตัวประคองตนให้อยู่ในโลกนี้ได้อย่างปลอดภัย

ผมปวารณารับใช้พ่อแม่ที่ ๒ นี้จนกว่าชีวิตจะหาไม่ และตลอดไปทุกภพทุกชาติ

พ่อแม่ที่ ๓ กองทัพเรือ เป็นหน่วยงานที่เมตตารับผมเข้าเป็นครอบครัว เปิดโอกาสให้ใช้ความรู้ความสามารถทำประโยชน์ให้แก่ญาติพี่น้องทั้งในและนอกกองทัพ ตลอดจนประชาชนทั่วไป และที่สำคัญเลี้ยงดูผมไม่ให้อดตายมาจนทุกวันนี้

ผมปวารณารับใช้กองทัพเรือและทหารเรือทุกคน ตั้งแต่ผู้บังคับบัญชาสูงสุดจนถึงพลทหารคนสุดท้าย-ถ้าเห็นว่าผมยังสามารถจะรับใช้ได้

——————–

วันเกิด-หรืออันที่จริงคือวันผู้ให้กำเนิด-สำหรับหลายๆ คน อาจมีกิจกรรมพิเศษในฐานะเป็นโอกาสพิเศษ 

แต่สำหรับผม ทุกวันเป็นวันพิเศษอยู่แล้ว

ผมระลึกถึงพ่อแม่ทั้ง ๓ ชีวิตของผมทุกวัน ไม่เคยขาด

ผมบำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุทุกวัน ไม่เคยขาด บุญกิริยาวัตถุหลายข้อ โดยเฉพาะข้อหลัก คือ ทาน ศีล ภาวนา เป็นวิถีชีวิตจริง ทำทุกวันทุกเวลา ไม่ใช่ทำเมื่อถึงโอกาสพิเศษ แต่ทำจนเป็นธรรมชาติของชีวิต

จึงไม่ต้องรอทำในวันพิเศษ 

และแทบจะไม่รู้สึกว่าวันไหนเมื่อไรจะถึงวันพิเศษของชีวิต

เพราะทุกวันเป็นวันพิเศษของชีวิตอยู่แล้ว

…………….

คนทั้งหลายต่างก็รู้ว่าเราเกิดเมื่อไร แต่จะมีสักกี่คนที่รู้อย่างถูกต้องว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร

ที่ต้องพูดว่า “รู้อย่างถูกต้อง” ก็เพราะส่วนมากรู้ แต่อาจจะไม่ถูกต้อง

คนส่วนมากจะยืนยันว่า สิ่งที่ตนเชื่อว่าเป็นเป้าหมายชีวิตของตนนี่แหละถูกต้องแล้ว

ความรู้ ความรวย ตำแหน่งฐานะทางสังคม สุขภาพ การได้ทำสิ่งที่อยากทำ นี่แหละคือเป้าหมาย นี่แหละคือสิ่งที่มนุษย์เกิดมาเพื่อ–

แล้วจริงๆ แล้วมันใช่หรือเปล่า?

วิธีทดสอบก็คือ จงมองดูเพื่อนมนุษย์ที่มีที่ได้สิ่งเหล่านั้นครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว มองตามไปให้ตลอดเส้นทาง ดูซิว่าเขาเป็นอย่างไร 

อย่าลืม-มองตามไปให้ตลอดเส้นทาง ไม่ใช่หยุดที่จุดใดจุดหนึ่ง

สิ่งที่เห็นจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ไม่ต้องเชื่อทฤษฎีชวนเชื่อของนักบุญหรือนักปรัชญาคนไหน แต่จงเชื่อสิ่งที่เห็นด้วยตาด้วยใจของตนเอง

เป้าหมายที่ถูกต้องของการเกิดมา 

บางคนรู้เห็นตั้งแต่อายุ ๗ ขวบ

บางคนอยู่ไป ๗๐ ปียังไม่รู้ไม่เห็น

และส่วนมากตายไปทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเกิดมาทำไม

สำหรับผม ถ้าใครถาม ผมก็จะบอกว่า ชีวิตเป็นเพียงช่วงสั้นๆ ของการเดินทางที่ยืดยาว 

เป้าหมายของการเกิดมาก็คือ เตรียมเสบียงเดินทางไปในสังสารวัฏอันยาวไกล จนกว่าจะถึงความพ้นทุกข์-ซึ่งแล้วแต่ใครจะเรียกว่าอะไร

“เตรียมเสบียง” คือทำอะไร ทำอย่างไร 

นั่นแหละคือหน้าที่ของแต่ละคนที่จะต้องศึกษา เรียนรู้ เข้าใจให้ถูก และทำให้ถูก

…………….

ขอบคุณทุกน้ำคำน้ำใจ 

ขอบคุณทุกความปรารถนาดี

ขอจงเป็นกำลังใจให้กันและกัน เพื่อการศึกษา เรียนรู้ เข้าใจชีวิตให้ถูกต้องตามความเป็นจริง

เพื่อมองเป้าหมายของชีวิตให้ถูกต้องตามความเป็นจริง

และขอจงเป็นกำลังใจให้กันและกันได้ทำสิ่งที่ถูกต้องเพื่อบรรลุเป้าหมายนั้นโดยทั่วกัน เทอญ

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๒๐ มิถุนายน ๒๕๖๓

๑๙:๑๖

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย

…………………………….