เพื่อนมีไว้เพื่อช่วยแก้ปัญหาให้เพื่อน

เพื่อนมีไว้เพื่อช่วยแก้ปัญหาให้เพื่อน

————————————-

อีกนิยามของคำว่า “เพื่อน” ใน facebook

……..

พระคุณเจ้ารูปหนึ่ง เป็น “เพื่อน” กับผมทางเฟซบุ๊ก ท่านอยู่จังหวัดนครสวรรค์

เมื่อเร็วๆ นี้ท่านไปกิจธุระที่จังหวัดนครศรีธรรมราช กลับมาพร้อมคณะผ่านราชบุรี

ที่ราชบุรีพระคุณท่านมีกิจนิมนต์ที่วัดแห่งหนึ่ง 

คณะที่มากันนั้นมุ่งกลับนครสวรรค์ แต่พระคุณท่านรูปเดียวต้องแวะราชบุรี 

————

สถานการณ์คือ:

๑ กว่าจะเสร็จกิจที่นครศรีธรรมราชก็เย็นค่ำ คำนวณระยะทางดูแล้ว น่าจะมาถึงราชบุรีอย่างเร็วที่สุดก็ไม่ก่อน ๕ ทุ่ม

๒ วัดที่จะไปกิจนิมนต์ของพระคุณท่าน (ในวันรุ่งขึ้น) ไม่ใช่ทางผ่าน แต่อยู่นอกเมืองออกไปทางตะวันตก ต้องแยกออกไปอีกค่อนข้างไกล ไม่สะดวกที่จะให้รถเข้าไปส่ง

ปัญหาคือ ในตัวเมืองราชบุรีพระคุณท่านไม่รู้จักใคร ไม่รู้จักวัดที่พอจะขอพักแรมได้

————

๑๑ พ.ย.๕๘ เวลา ๑๗:๒๐ 

ผมได้รับข้อความจากพระคุณท่านจากกล่องข้อความในเฟซบุ๊ก

พระ: เจริญพรโยมอาจารย์ ไม่ทราบว่าพอจะคุ้นเคยกับวัดไหนบ้างที่เมืองราชบุรี หากจะไปขออาศัยจำวัดสัก ๑ ราตรี แต่จะถึงที่วัดดึกหน่อย

ผม: ขอทราบข้อมูลว่ามาจากวัดไหน และจะไปไหนขอรับ

(ตอนนั้นผมยังไม่ทราบอะไรเลย)

พระ: อาตมาอยู่วัดนครสวรรค์ พระอารามหลวง จังหวัดนครสวรรค์

ไปทำธุระที่วัดเจดีย์ (ไอ้ไข่) จังหวัดนครศรีธรรมราช

วันพรุ่งนี้จะไปอบรมพระธรรมวิทยากร (ของสำนักวัดสระเกศ กทม.) ที่วัดเขานกกระจิบ ราชบุรี

ผม: จำนวนผู้เดินทางมากี่ท่านขอรับ

พระ: ที่จะขอพัก มีอาตมารูปเดียว คณะท่านอื่นๆ เดินทางกลับนครสวรรค์เลย

ผม: ขอประทานโทษให้โยมด้วย-เป็นมหานิกายหรือธรรมยุตขอรับ

พระ: มหานิกาย

ผม: พระคุณเดินทางมาโดยพาหนะประจำทางหรือรถส่วนตัว?

พระ: ตอนนี้มารถตู้ส่วนตัวกับคณะ แต่จะขอแยกลงที่ราชบุรี

ผม: ข้อมูลพอสมควรแล้ว โยมจะติดต่อวัดให้ขอรับ กรุณารอฟังคำตอบ

พระ: เจริญพร ถ้าทางวัดไม่สะดวก ไม่เป็นไรนะ เกรงใจโยม เพราะประสานงานกระชั้นชิด และไม่เป็นทางการ

————

ตอนนี้ผมก็มีข้อมูลที่จำเป็นพอแล้ว : พระ ๑ รูป สังกัดมหานิกาย ขอพักที่วัดในตัวเมืองราชบุรี ๑ คืน

————

ผมโทร.ไปที่วัดเขาวังก่อน 

วัดเขาวังเป็นวัดมหานิกาย

ถ้าผ่านเพชรบุรีมาราชบุรี วัดเขาวังราชบุรีอยู่ปากทาง สะดวกที่สุด

พระคุณเจ้าที่วัดเขาวังไม่เปิดเครื่อง!

วัดใกล้บ้านผมที่สุดคือวัดเขาเหลือ 

แต่วัดนี้มีประตูรอบขอบชิด ๓ ทุ่มปิดประตูแล้ว 

ไม่สะดวกที่จะรอถึง ๕ ทุ่มแน่

————

ผมแต่งตัวออกจากบ้าน ไปวัดโรงช้าง 

วัดนี้อยู่ใกล้บ้าน มีตลาดเช้า ตลาดค่ำ คนรู้จักกันดี ประตูวัดเปิดตลอดเวลา รถเข้าสะดวก

ผมไปนมัสการท่านเจ้าอาวาสซึ่งคุ้นเคยกันดี สนทนากิจการพระศาสนาอยู่เป็นเวลาพอสมควร แล้วแจ้งความประสงค์

ท่านเจ้าอาวาสตอบว่า ไม่มีห้องให้พัก 

แต่มีที่ให้จำวัด เดี๋ยวจะเตรียมไว้ให้

ผมนมัสการท่านว่า เดี๋ยวใกล้ ๕ ทุ่มกระผมจะมารอ

ท่านบอกว่า ไม่ต้องมา ดึกแล้ว พระท่านมาถึงเมื่อไรก็เข้ามาเลย ถ้าอาตมาหลับก็เรียกได้ จะสั่งเด็กวัดไว้ด้วย

————

๑๑ พ.ย.๕๘ เวลา ๑๘:๔๐

ผมกลับบ้าน เปิดเฟซบุ๊ก เปิดกล่องข้อความถึงพระคุณท่าน

ผม: ติดต่อวัดเรียบร้อยขอรับ

พักที่วัดโรงช้าง

กรุณาติดต่อทางโทรศัพท์ถึงโยมเพื่อบอกเส้นทาง

(ผมพิมพ์เบอร์โทรศัพท์ลงไป)

ครู่หนึ่ง ก็มีโทรศัพท์เข้ามา เป็นพระคุณท่านรูปนั้น

ท่านส่งโทรศัพท์ให้คนขับรถ

ผมอธิบายเส้นทางไปวัดโรงช้างอย่างละเอียด แต่ก็ไม่ลืมบอกว่า ให้เปิดเครื่อง GPS ไปด้วย และเมื่อถึงวัดโรงช้างแล้วให้โทร.บอกผมด้วย

ขณะที่พูดโทรศัพท์อยู่นั้นเกือบทุ่มหนึ่งแล้ว 

ผมถามว่าถึงไหนแล้ว

คนขับตอบว่า จอดพักอยู่ที่สุราษฎร์ฯ

ทุ่มหนึ่งอยู่สุราษฎร์ฯ

๕ ทุ่มถึงราชบุรี????

————

๑๑ พ.ย.๕๘ เวลา ๒๓:๒๓

(ตามเวลาที่เครื่องโทรศัพท์ของผมบันทึกไว้)

ผมโทร.ไปตามเบอร์ที่พระคุณท่านโทร.มาถึงผม

ติด แต่ไม่มีคนรับ

ผมไม่มีเบอร์โทรศัพท์ท่านเจ้าอาวาสวัดโรงช้างเพื่อที่จะถามว่าพระมาถึงหรือยัง

กรรม!

————

ต่อจากนั้นผมเข้านอน

ผมสวดมนต์ก่อนนอนตามปกติ และนอนหลับตามปกติ

————

๑๒ พ.ย.๕๘ เวลา ๐๒:๒๕

ผมตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์

เสียงจากโทรศัพท์ : อาตมาเข้ามาในวัดโรงช้างแล้ว ไม่เจอใครเลย กุฏิท่านเจ้าอาวาสอยู่ตรงไหน

ผมอธิบายผังของวัด (วัดโรงช้างไม่มีกุฏิแยกเป็นหลังๆ แต่เป็นหมู่อาคาร มีบันไดทางขึ้นทางเดียว) ขอให้ท่านไปที่บันไดแล้วเรียก

พระคุณท่านวางหู

————

๑๒ พ.ย.๕๘ เวลา ๐๒:๓๕

เสียงจากโทรศัพท์ : อาตมาได้ที่จำวัดเรียบร้อยแล้ว ท่านเจ้าอาวาสท่านจัดไว้ให้อย่างดี ขอบคุณโยมอาจารย์มาก

————

๑๒ พ.ย.๕๘ เวลา ๐๗:๑๐

ผมออกจากบ้าน เอาหนังสือทอดกฐินให้ถูกวิธี และ ถวายเงินให้ถูกวิธี ใส่ซองติดมือไป ๒ ชุด

วันนี้ผมงดเดินออกกำลัง แต่มุ่งไปที่วัดโรงช้าง

เข้าไปไหว้พระในวิหาร บริจาคใส่ตู้ตามเคย แล้วก็ขึ้นไปบนกุฏิ

พอผมโผล่ขึ้นไป ท่านเจ้าอาวาสซึ่งกำลังสนทนาอยู่กับโยมคนหนึ่งก็ชี้ไปทางหอฉัน

พระคุณท่านตื่นจำวัดเรียบร้อยแล้ว นั่งพิงเสาหอฉัน กำลังอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ ข้างๆ ตัวมีอาสนะเครื่องนอนพับเก็บเรียบร้อย

ผมเข้าไปกราบท่าน ถวายหนังสือ

พระคุณท่านรับหนังสือไป แล้วเอี้ยวตัวไปข้างๆ หยิบกล่องชนิดหนึ่งส่งให้ผม

“อันนี้ตั้งใจเอามาฝากโยมอาจารย์”

————

๑๓ พ.ย.๕๘ เวลา ๐๘:๔๕

เช้านี้อาจารย์ผู้หญิงที่บ้านทอดไข่เค็ม ๒ ใบ

เป็นไข่เค็มที่อร่อยที่สุดในโลกเท่าที่ผมเคยกินมา

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๘

๑๗:๕๐

Woot Tongmun

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย

…………………………….