สังวัธยาย

สังวัธยาย

อ่านว่า สัง-วัด-ทะ-ยาย

“สังวัธยาย” บาลีเป็น “สชฺฌาย” สันสกฤตเป็น “สฺวาธฺยาย”

“สชฺฌาย” อ่านว่า สัด-ชา-ยะ รากศัพท์มาจาก ส (มี, พร้อม, ของตน) + อธิ (ยิ่ง, ใหญ่, ทับ) อิ (ธาตุ = สวด, ศึกษา) + อ ปัจจัย, แปลง อธิ เป็น อชฺฌ, แปลง อิ เป็น ย, ทีฆะ (ยืดเสียง) อะ ที่ -ฌ เป็น อา (สชฺฌ > สชฺฌา)