สังเวช

สังเวช

อ่านว่า สัง-เวด
บาลีเป็น “สํเวชน” อ่านว่า สัง-เว-ชะ-นะ

“สังเวช” นอกจากบาลีจะเป็น “สํเวชน” แล้ว ยังเป็น “สํเวค” (สัง-เว-คะ) อีกด้วย คำที่ใช้เต็มๆ คือ “ธมฺมสํเวค” (ทำ-มะ-สัง-เว-คะ) นิยมแปลกันว่า “ธรรมสังเวช”

สํเวค – สํเวชน – สังเวช รากศัพท์คือ สํ + วิชฺ (ธาตุ = มี, เป็น, รู้สึก) แปลว่า สลดใจ, ตกใจ, หวาดหวั่น, กังวล, ปั่นป่วน
ความหมายที่เด่นคือ สลดใจ