สาธยาย

สาธยาย

อ่านว่า สา-ทะ-ยาย และ สาด-ทะ-ยาย
บาลีเป็น “สชฺฌาย” อ่านว่า สัด-ชา-ยะ

“สชฺฌาย” รากศัพท์มาจาก ส (มี, พร้อม, ของตน) + อธิ (ยิ่ง, ใหญ่, ทับ) อิ (ธาตุ = สวด, ศึกษา) + อ ปัจจัย, แปลง อธิ เป็น อชฺฌ, แปลง อิ เป็น ย, ทีฆะ (ยืดเสียง) อ (อะ) ที่ -ฌ เป็น อา