สาธุ

สาธุ —- ตั้งแต

สาธุ [2]

อ่านว่า สา-ทุ

“สาธุ” รากศัพท์มาจาก สาธฺ (ธาตุ = สำเร็จ) + อุ ปัจจัย

สาธฺ + อุ = สาธุ แปลตามศัพท์ว่า “ยังประโยชน์ให้สำเร็จ” มีความหมายว่า “ดีแล้ว” “ถูกต้องแล้ว” “ใช่แล้ว” “เห็นชอบด้วย”

สาธุ

เป็นคำที่พูดกันติดปากมากที่สุด
สอนลูกให้ไหว้พระตั้งแต่เด็ก “ธุพระซะลูก”

“ธุ” ก็คือ “สาธุ”

เห็นใครทำบุญทำกุศล ก็พูดว่า “โมทนา สาธุ”

เวลาพระสงฆ์ท่านประชุมกันแล้วขอความเห็นต่อที่ประชุมในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ถ้าที่ประชุมเห็นชอบด้วย ก็จะเปล่งเสียงพร้อมกันว่า “สาธุ”

“สาธุ” แปลตามศัพท์ว่า “ยังประโยชน์ให้สำเร็จ”
มีความหมายว่า สิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นสำเร็จผลดีตามที่ต้องการแน่ๆ

แปลให้สั้นที่สุดว่า
“ดีแล้ว”
“ถูกต้องแล้ว”