ปูชนียะ (บาลีวันละคำ 2,870)
ปูชนียะ
ไม่ใช่ “ปู” + “ชะนี” นะยะ
อ่านว่า ปู-ชะ-นี-ยะ
เขียนแบบบาลีเป็น “ปูชนีย” อ่านว่า ปู-ชะ-นี-ยะ
ก่อนถึง “ปูชนีย” มีคำที่น่ารู้ 2 คำ คือ “ปูชา” และ “ปูชน”
(๑) “ปูชา” (ปู-ชา) รากศัพท์มาจาก ปูชฺ (ธาตุ = บูชา) + อ (อะ) ปัจจัย + อา ปัจจัยเครื่องหมายอิตถีลิงค์
: ปูชฺ + อ = ปูช + อา = ปูชา แปลตามศัพท์ว่า “การบูชา” หมายถึง การบูชา, การนับถือ, การแสดงความภักดี (honour, worship, devotional attention)
“ปูชา” คำนี้ก็คือที่เราเอามาใช้เป็น “บูชา” (บาลี ป ปลา ไทย บ ใบไม้)
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 บอกไว้ว่า –
“บูชา : (คำกริยา) แสดงความเคารพบุคคลหรือสิ่งที่นับถือด้วยเครื่องสักการะ มีดอกไม้ ธูป เทียน เป็นต้น เช่น บูชาพระ บูชาเทวดา บูชาไฟ, ยกย่องเทิดทูนด้วยความนับถือหรือเลื่อมใสในความรู้ความสามารถ เช่น บูชาวีรบุรุษ บูชาความรู้ บูชาฝีมือ; ซื้อพระพุทธรูป วัตถุมงคล หรือสิ่งที่ถือว่าขลังหรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น พระพุทธรูปองค์นี้บูชามาเท่าไร, เช่า ก็ใช้. (ป., ส. ปูชา).”
โปรดสังเกตว่า ในภาษาบาลี “ปูชา” เป็นคำนาม แต่ในภาษาไทย “บูชา” เป็นคำกริยา
(๒) “ปูชน” (ปู-ชะ-นะ) รากศัพท์มาจาก ปูชฺ (ธาตุ = บูชา) + ยุ ปัจจัย, แปลง ยุ เป็น อน (อะ-นะ)
: ปูชฺ + ยุ > อน = ปูชน แปลตามศัพท์ว่า “การบูชา” มีความหมายเช่นเดียวกับ “ปูชา”
ในภาษาไทย เราใช้ “ปูชา” เป็น “บูชา” แต่ไม่ได้ใช้ “ปูชน”
ในคำว่า “ปูชนีย” นี้ รากศัพท์มาจาก ปูชน + อีย ปัจจัย
: ปูชน + อีย = ปูชนีย แปลตามหลักการตั้งรูปวิเคราะห์ (รูปวิเคราะห์: การกระจายคำเพื่อหาความหมาย) ว่า “ชนใดย่อมควรซึ่งการบูชา เหตุนั้น ชนนั้นชื่อ ปูชนีย = ผู้ควรซึ่งการบูชา”
“ปูชนีย” (คุณศัพท์) หมายถึง พึงบูชา, ควรยกย่อง, ควรนับถือ (to be honoured, entitled to homage)
ในภาษาไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 บอกไว้ว่า –
“ปูชนีย-, ปูชนียะ : (คำวิเศษณ์) น่านับถือ, น่าบูชา, เช่น ปูชนียวัตถุ ปูชนียบุคคล. (ป.).”
แนวคิดทางธรรม :
ใครเป็น “ปูชนียะ” ของใคร ขอเสนอแนวคิดทางธรรมพอเป็นทางดำริ(ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย) ดังนี้ –
…………..
ปพฺพชิเตสุ อาจริยุปชฺฌายา อนฺเตวาสิกาทีนํ ปูชเนยฺยา วุฑฺฒตรา นวกานํ สพฺเพ ปพฺพชิตา คหฏฺฐานํ.
ในฝ่ายบรรพชิต อาจารย์และอุปัชฌายะเป็นปูชนียะของเหล่าอันเตวาสิกเป็นต้น, ภิกษุผู้แก่กว่าเป็นปูชนียะของภิกษุผู้ใหม่, บรรพชิตทั้งหมดเป็นปูชนียะของพวกคฤหัสถ์
คหฏฺเฐสุ ปน เชฏฺฐภาตุภคินิโย กนิฏฺฐานํ ปูชเนยฺยา ปุตฺตานํ มาตาปิตโร กุลวธูนํ สามิกสสฺสุสสุรา.
ในฝ่ายคฤหัสถ์ พี่ชายหญิงเป็นปูชนียะของน้องชายหญิง, มารดาบิดาเป็นปูชนียะของบุตรทั้งหลาย, สามีและพ่อผัวแม่ผัวเป็นปูชนียะของบุตรในสกุล
ที่มา: คัมภีร์มังคลัตถทีปนี ภาค 1 ข้อ 78
…………..
ดูก่อนภราดา!
: ถ้าเป็นคนที่โลกชื่นชมไม่ได้
: ก็ขอเพียงอย่าเป็นใครที่โลกสาปแช่ง
#บาลีวันละคำ (2,870)
21-4-63