บทความเรื่อง นิพพานกถา

นิพพานกถา ๐๔ : นิพพาน-ดับ

—————————–

นิพฺพานกถา

พระธรรมปาโมกข์ (วิน ป.๙)

วัดราชผาติการาม พระนคร เรียบเรียง

พ.ศ.๒๕๐๖

…………………………..

(ปรับบรรทัด จัดวรรคตอนใหม่เพื่อให้อ่านง่าย

คงสำนวนไว้ตามต้นฉบับ)

…………………………..

ที่แปลพระนิพพานว่าดับนั้น คือดับความร้อนใจ

ความร้อนก็เกิดจากไฟ

ไฟที่ตรัสไว้ในพระพุทธศาสนาที่ร้อนจัด ควรระวัง ก็มีอยู่ ๓ กอง คือ

ราคคฺคิ ไฟรัก

โทสคฺคิ ไฟโกรธ

โมหคฺคิ ไฟหลง

ไฟ ๓ กองนี้เผาลนจิตใจของคนทั่วไป

ถูกกองไหนก็ร้อนทั้งนั้น

สมด้วยคำประพันธ์ที่ท่านกล่าวเป็นกลอนสอนไว้ว่า

อันราโค โทโส โมโหนี้

เป็นราคีของใจอันใหญ่หลวง

เป็นมูลรากราคินสิ้นทั้งปวง

คอยเหนี่ยวหน่วงให้นุงยุ่งหัวใจ ดังนี้ ฯ

รักก็ร้อน

โกรธก็ร้อน

หลงก็ร้อน

ร้อนทั้ง ๓ ประการนี้ ดับเมื่อใด

เมื่อนั้นก็เป็นนิพพาน

อยู่บ้านก็ได้นิพพานที่บ้าน

อยู่ในที่ทำงานก็ได้นิพพานในที่ทำงาน

เป็นพระเจ้าพระสงฆ์ก็ได้นิพพาน

เป็นผู้ครองบ้านครองเรือนก็ได้นิพพาน

ยินเดินนั่งนอนก็ได้นิพพาน

ได้ทุกอิริยาบถ

ทุกสถานที่

ทุกกาลเวลา ฯ

(ยังมีต่อ)

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๒

๑๔:๐๙

———–

ภาพประกอบ หมายเลข 25-27