บทความเรื่อง กลอนปีใหม่

กลอนปีใหม่

————-

กลอนหรือกาพย์สำนวนนี้ผมเขียนขึ้นเมื่ออายุเต็ม ๓๙ กำลังอยู่ในวัยฉกรรจ์

นับจากปีที่เขียนมาจนถึงปีนี้ผ่านมา ๓๖ ปี ผมกำลังอยู่ในวัยชรา

วัยเปลี่ยน แต่ความคิดที่มองโลกมองชีวิตไม่เปลี่ยน

อาจเป็นเพราะผมได้รับการอบรมกล่อมเกลามาทางพระศาสนา

จึงไม่ใช่พวกมองโลกในแง่ดี-ที่เดี๋ยวนี้เรียกกันว่าพวกโลกสวย

และไม่ใช่พวกมองโลกในแง่ร้ายหรือพวกชังชาติ

แต่เป็นพวกที่พยายามมองโลกและชีวิตในแง่-ตามที่มันเป็นจริง

หมุนตามมันน้อยลง

แต่รู้ทันมันมากขึ้น

ยังรู้จักดีใจ แต่ไม่ถึงกับหัวเราะลั่น

ยังรู้จักเสียใจ แต่ไม่ถึงกับฟูมฟาย

ยังรู้จักโกรธ แต่ไม่ถึงกับโวยวาย

ถ้าจะให้ผมเขียนกลอนอวยพรปีใหม่ตอนอายุ ๗๕ ผมก็คงเขียนไม่ดีไปกว่าที่เคยเขียนเมื่ออายุ ๓๙ เพราะแนวคิดตกผลึกมาตั้งแต่ครั้งนั้น

เพราะฉะนั้น ก็เอากลอนที่เขียนไว้ตั้งแต่ครั้งนั้นมาให้อ่านกันอีกทีหนึ่งดีกว่า

กลอน-ความจริงคือกาพย์ยานี-บทนี้ค่อนข้างยาว นับได้ถึง ๒๙ บท ผมใส่หมายเลขไว้ด้วยเพื่อสะดวกแต่การอ่านและอ้างถึง

สำหรับญาติมิตรที่ไม่ชอบกลอนยาวๆ ขอให้นึกเสียว่า คนเขียนเขาลำบากกว่า เขายังอุตส่าห์เขียนได้ เราเพียงแค่อ่านเฉยๆ ทำไมจะอ่านไม่ได้

แต่ก็อย่างว่า-เหมือนกินข้าว อร่อยก็กินมากหน่อย

ไม่อร่อยก็กินน้อยหน่อย

ไม่ว่ากัน

ขอให้มีความสุขสวัสดีโดยทั่วกันนะครับ