ยันต์-ยัญ (บาลีวันละคำ 319)
ยันต์-ยัญ
2 คำนี้ในภาษาไทยออกเสียงเหมือนกัน
“ยันต์” พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 ให้ความหมายว่า “ตารางหรือลายเส้นเป็นตัวเลข อักขระหรือรูปภาพที่เขียน สัก หรือแกะสลักลงบนแผ่นผ้า ผิวหนัง ไม้ โลหะ เป็นต้น ถือว่าเป็นของขลัง, เรียกเสื้อหรือผ้าเป็นต้นที่มีลวดลายเช่นนั้นว่า เสื้อยันต์ ผ้ายันต์”
พจน.๔๒ ไม่ได้บอกว่า “ยันต์” มาจากภาษาอะไร
ภาษาสันสกฤตมีคำว่า “ยนฺตฺร” (ยัน-ตฺระ) แปลว่า ห้าม (to restrain or forbid) ความหมายนี้ตรงกับบาลีว่า “ยนฺตก” (ยัน-ตะ-กะ) แปลว่า กลอนหรือสลักประตู, ไม้หรือโลหะสำหรับปิดกั้น ใช้ในความหมายว่า ใส่กลอน, ใส่สลัก, ลั่นดาล หรือลั่นกุญแจ เพื่อป้องกันการบุกรุก
“ยันต์” น่าจะมาจาก “ยนฺตฺร – ยนฺตก” เพราะมีความมุ่งหมายในทางป้องกันภัยอันตรายเช่นเดียวกัน
ส่วน “ยัญ” คำนี้บาลีเป็น “ยญฺญ” (ยัน-ยะ) หมายถึงการเซ่นสรวงโดยมีการฆ่าสัตว์หรือคนเป็นเครื่องบูชา ที่เรียกว่า “บูชายัญ” เป็นพิธีกรรมของพราหมณ์ พระพุทธศาสนานำคำว่า “ยัญ” มาให้ความหมายใหม่ว่า การถวายทาน, การทำกุศล, วัตถุสิ่งของที่เตรียมไว้เพื่อการทำบุญ
ระวัง :
ผ้ายันต์ ไม่ใช่ ผ้ายัญ
บูชายัญ ไม่ใช่ บูชายันต์
เสียงเหมือนกัน เขียนคนละอย่าง ต่างความหมาย และต่างความมุ่งหมาย
————
(ตามคำปรารภของ Navyblue Abhakara)
บาลีวันละคำ (319)
27-3-56
ยันต์
น. ตารางหรือลายเส้นเป็นตัวเลข อักขระหรือรูปภาพที่เขียน สัก หรือแกะสลักลงบนแผ่นผ้า ผิวหนัง ไม้ โลหะ เป็นต้น ถือว่าเป็นของขลัง เช่น ยันต์ตรีนิสิงเห ยันต์พระเจ้า ๕ พระองค์, เรียกเสื้อหรือผ้าเป็นต้นที่มีลวดลายเช่นนั้นว่า เสื้อยันต์ ผ้ายันต์, เรียกกิริยาที่ทำเช่นนั้นว่า ลงเลข ลงยันต์.
ยนฺตก (บาลี-อังกฤษ)
กลอนหรือสลักประตู, ไม้หรือโลหะสำหรับปิดกั้น a bolt
ยนฺตกํ เทติ ใส่กลอน, ใส่สลัก (= กุญแจ)
ยนฺตฺร (สํสกฤต-ไท-อังกฤษ อภิธาน)
ห้าม to restrain or forbid
bolt (สอ เสถบุตร)
สลักประตู, ดาล, ลูกศร, ลงกลอน
สลักเกลียว, ควง, ตรึงไว้ด้วยเกลียว
ยญฺญ (บาลี-อังกฤษ)
การบูชาหรือสังเวยของพวกพราหมณ์,
การถวายทาน, การทำกุศล, ทานที่ถวายแด่พระสงฆ์หรือภิกษุ
ยญฺญ = การบูชา, เครื่องบูชา (ศัพท์วิเคราะห์)
ยชนํ ยญฺญํ การบูชา
ยช ธาตุ ในความหมายว่าบูชา ญ ปัจจัย แปลง ช เป็น ญ
ยชนฺติ อเนนาติ ยญฺญํ ของเป็นเครื่องบูชา (เหมือน วิ.ต้น)
ยัญ, ยัญ-, ยัญญะ
[ยันยะ-] น. การเซ่น, การบูชา, การเซ่นสรวงโดยมีการฆ่าสัตว์หรือคนเป็นเครื่องบูชาเรียกว่า บูชายัญ. (ป. ยญฺ; ส. ยชฺ).