งานบอกกล่าวชวนกันรักษาพระธรรมวินัย
งานบอกกล่าวชวนกันรักษาพระธรรมวินัย (๑๑)
งานบอกกล่าวชวนกันรักษาพระธรรมวินัย (๑๑)
————————————
พระพุทธศาสนาปฏิเสธอัตตานี้ แต่บอกว่าความจริงเป็นอย่างที่ว่าแล้วข้างต้น คือ สิ่งทั้งหลายเป็นสภาวธรรม มันมีภาวะของมันเองที่เป็นธรรมดาอย่างนั้น คือเป็นไปในอาการที่เกิดขึ้นแล้วดับหายๆ โดยสัมพันธ์เป็นปัจจัยแก่กัน กลายเป็นการต่อเนื่องสืบทอดที่ปรากฏออกมาเป็นต่างๆ เป็นกระแสธารแห่งปัจจัย หรือปัจจยาการ พูดสั้นๆ ว่าเป็นไปตามเหตุปัจจัย พูดรวมๆ ว่า เป็นสิ่งที่เกิดจากปัจจัยปรุงแต่ง พูดตามคำบาลีว่าเป็น “สังขตธรรม” หรือพูดให้สั้นลงไปอีกว่าเป็น “สังขาร”
เมื่อสิ่งทั้งหลายเกิดมีและเป็นไปตามปัจจัยที่สัมพันธ์กันอย่างนี้ จึงไม่มีและไม่อาจจะมีอะไรๆ นอกเหนือสภาวธรรมเหล่านั้น ที่จะมาเป็นตัวเป็นตนเป็นอัตตา-อาตมา-อาตมัน เป็นแก่นเป็นแกนยืนยงคงที่เที่ยงแท้ตายตัว ที่จะเป็นเจ้าของครอบครองสั่งการบัญชาสภาวธรรมอันเป็นสังขตะ เป็นสังขารนั้น ให้เป็นไปหรือไม่เป็นไปตามปรารถนาของมัน ซึ่งก็คือให้ไม่เป็นไปตามเหตุปัจจัยของมันได้ แต่สรรพสิ่งสรรพสังขารก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยตามสภาวะของมันอย่างนั้นเอง ไม่ขึ้นต่อ ไม่เป็นไปตามความอยากความปรารถนาหรือการบังคับสั่งการบัญชาของใครๆ หรืออะไรๆ
ลักษณะหรืออาการที่เกิดแล้วดับหาย มีแล้วไม่มีนั้น พูดสั้นๆ ว่า ไม่เที่ยง ไม่คงที่ ไม่ยั่งยืน (อนิจจัง)
เมื่อทุกสิ่ง แต่ละอย่างๆ เกิดแล้วดับหาย ก็คุมกันคงตัวอยู่ไม่ได้ คงอยู่ในภาวะเดิมไม่ได้ มีความขัดแย้ง ถูกบีบคั้นกดดัน ไม่คงทน เป็นลักษณะที่ทนอยู่ไม่ได้ ไม่คงตัว (ทุกขัง)จึงผันแปรเปลี่ยนแปลงไป กลายไป เป็นอย่างอื่นไป
การที่สิ่งทั้งหลายไม่คงตัว ผันแปรเปลี่ยนแปลง กลายเป็นอย่างอื่นไป ก็เนื่องมาจากการที่มันเป็นสิ่งที่เกิดมีขึ้นจากปัจจัยซึ่งสัมพันธ์กัน ขึ้นต่อบรรดาปัจจัย ไม่มีไม่เป็นตัวเป็นตนอันเที่ยงแท้ที่จะเป็นเจ้าของครอบครองบังคับสั่งการบัญชาตามความอยากความต้องการของตัวตนนั้นได้ (อนัตตา-อนาตมัน)
————————————
ดู “ธรรมกาย” แท้ของพระพุทธเจ้า
เข้าใจ “อนัตตา” ให้ตรงตามจริง
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต)
ภาคผนวก หน้า ๖๒-๖๓
……………………
ดาวน์โหลดหนังสือ:
http://www.watnyanaves.net/th/book_search
มกราคม ๒๕๖๑
…………………………….