“ท่านเหนื่อยนะ”
“ท่านเหนื่อยนะ”
—————
เมื่อเช้า (๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๒) ระหว่างนั่งกินข้าว ท่านอาจารย์ผู้หญิงที่บ้านปรารภถึง “สมเด็จพระเทพ” (ที่เราเรียกกันติดปาก และคงจะเรียกอย่างนี้กันตลอดไปเพราะเป็นคำที่อยู่ในหัวใจของเราจนแกะไม่ออกแล้ว)
คำปรารภนั้น ฟังกันง่ายๆ แบบชาวบ้านก็แล้วกัน –
………………
ท่านเหนื่อยนะ
ไปต่างประเทศก็ใช่ว่าจะไปเที่ยว
ไปดูงานทั้งนั้น
ไปดูว่างานนั้นเราจะช่วยทำอะไรให้เขาได้บ้าง
ลงจากเครื่องบิน ไม่ทันจะได้พัก ท่านก็ไปทำงานต่อ
กลับถึงบ้าน – เอ๊ย – กลับถึงวัง ก็ต้องต้อนรับคณะคนที่มาคอยเฝ้าอีกไม่รู้ว่ากี่คณะ
บ่ายก็ออกไปทำงานอีก
เย็นก็ไปเผาศพรายหนึ่ง
ค่ำก็ยังต้องไปฟังสวดอีกรายหนึ่ง
นี่ท่านเอาเวลาที่ไหนพัก
พูดแล้วอยากร้องไห้
………………
ผมได้แต่ก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปาก
ไม่กล้ามองหน้าท่านอาจารย์ผู้หญิง
กลัวจะร้องไห้ตามไปอีกคน
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๒
๑๗:๓๔
…………………………….