บทความเกี่ยวกับศาสนา-ภาษา-สังคม

“ท่านเหนื่อยนะ”

ท่านเหนื่อยนะ”

—————

เมื่อเช้า (๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๒) ระหว่างนั่งกินข้าว ท่านอาจารย์ผู้หญิงที่บ้านปรารภถึง “สมเด็จพระเทพ” (ที่เราเรียกกันติดปาก และคงจะเรียกอย่างนี้กันตลอดไปเพราะเป็นคำที่อยู่ในหัวใจของเราจนแกะไม่ออกแล้ว) 

คำปรารภนั้น ฟังกันง่ายๆ แบบชาวบ้านก็แล้วกัน – 

………………

ท่านเหนื่อยนะ 

ไปต่างประเทศก็ใช่ว่าจะไปเที่ยว 

ไปดูงานทั้งนั้น 

ไปดูว่างานนั้นเราจะช่วยทำอะไรให้เขาได้บ้าง

ลงจากเครื่องบิน ไม่ทันจะได้พัก ท่านก็ไปทำงานต่อ

กลับถึงบ้าน – เอ๊ย – กลับถึงวัง ก็ต้องต้อนรับคณะคนที่มาคอยเฝ้าอีกไม่รู้ว่ากี่คณะ 

บ่ายก็ออกไปทำงานอีก

เย็นก็ไปเผาศพรายหนึ่ง

ค่ำก็ยังต้องไปฟังสวดอีกรายหนึ่ง

นี่ท่านเอาเวลาที่ไหนพัก

พูดแล้วอยากร้องไห้ 

………………

ผมได้แต่ก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปาก

ไม่กล้ามองหน้าท่านอาจารย์ผู้หญิง

กลัวจะร้องไห้ตามไปอีกคน

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๒

๑๗:๓๔

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *