ศรัทธาไทย
ศรัทธาไทย
————
พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ ของท่าน ป.อ. ปยุตฺโต อธิบายคำว่า “ศรัทธาไทย” ไว้ดังนี้ –
……………………………………….
“ศรัทธาไทย : ของที่เขาถวายด้วยศรัทธา; ‘ทำศรัทธาไทยให้ตกไป’ คือ ทำให้ของที่เขาถวายด้วยศรัทธาเสื่อมเสียคุณค่าหรือหมดความหมายไป หมายความว่า ปฏิบัติต่อสิ่งที่เขาถวายด้วยศรัทธา โดยไม่สมควรแก่ศรัทธาของเขา หรือโดยไม่เห็นความสำคัญแห่งศรัทธาของเขา เช่น ภิกษุเอาอาหารบิณฑบาตที่เขาถวายโดยตั้งใจทำบุญ ไปทิ้งเสีย หรือไปให้แก่คฤหัสถ์โดยยังมิได้ฉันด้วยตนเองก่อน.”
……………………………………….
คำว่า “ศรัทธาไทย” มักใช้พูดในสำนวนว่า “ยังศรัทธาไทยให้ตกไป” หรือ “ไม่ยังศรัทธาไทยให้ตกไป” ใช้กับภิกษุ –
มีความหมายว่า ชาวบ้านหวังจะสงเคราะห์ให้ภิกษุสามเณรมีความสะดวกในการดำรงชีพเพื่อจะได้ศึกษาพระธรรมวินัยและปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุมรรคผลต่อไป จึงถวายปัจจัยสี่ให้ใช้สอย
ที่เห็นได้ชัดก็เช่น-ใส่บาตรทุกเช้า
ถ้าภิกษุสามเณรรับปัจจัยสี่จากชาวบ้านแล้ว –
๑ ไม่ฉันไม่ใช้ ปล่อยทิ้งไว้ให้เปล่าประโยชน์ ถ้าเป็นของใช้ก็ปล่อยปละละเลยไม่ดูแลรักษาให้สมควร หรือ –
๒ ตนเองไม่ฉันไม่ใช้ แต่เอาไปให้คนที่ไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อศึกษาปฏิบัติธรรม (ยกเว้นบุคคลที่ทรงอนุญาตไว้ เช่นบิดามารดาเป็นต้น) คนชนิดนั้นกินใช้ปัจจัยสี่นั้นแล้วก็ไม่ได้ทำกิจสมกับเจตนาของผู้ถวายมา หรือ –
๓ ตนเองฉันแล้วใช้แล้วก็ไม่ได้สนใจศึกษาพระธรรมวินัยและปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม ยังเวลาให้ล่วงไปด้วยกิจอื่นที่นอกธรรมนอกวินัยหรือเกียจคร้านไม่ทำกิจตามหน้าที่
ถ้าภิกษุสามเณรปฏิบัติดังว่ามานี้ คือ “ยังศรัทธาไทยให้ตกไป” คือทำให้เสียความตั้งใจของชาวบ้าน
ถ้าปฏิบัติตรงกันข้ามกับที่กล่าวมา ก็เรียกว่า “ไม่ยังศรัทธาไทยให้ตกไป” ย่อมควรแก่การอนุโมทนา
…………………………………
—————————
๏ เจ้าของศรัทธาไทย
มีสวรรค์เป็นที่ไปอยู่แล้ว
พระภิกษุสามเณรผู้รับศรัทธาไทยนั่นสิยังไม่แน่ –
๏ ถ้ารับแล้วประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัย
ก็มีมรรคผลเป็นที่ไปในเบื้องหน้า
๏ ถ้ารับแล้วทำศรัทธาไทยให้ตก
ก็มีนรกเป็นที่ไป
—————————
…………………………………
พลเรือตรี ทองย้อย แสงสินชัย
๖ มีนาคม ๒๕๖๕
๑๐:๒๔
…………………………………….
ศรัทธาไทย