พ่อแม่ของผม

พ่อแม่ของผม

————–

ผมมีพ่อแม่ ๓ คู่

คู่ที่ ๑ พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดชีวิตและเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เกิด 

พ่อแม่คู่นี้ท่านอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต และช่วยกันทำมาหากินเลี้ยงลูก ๕ คน ไม่เคยแยกจากกัน ผมไม่มีโอกาสเลี้ยงดูท่านตอบแทนเพราะท่านตายตั้งแต่ผมยังเล็ก 

ผมทำบุญอุทิศให้พ่อแม่คู่นี้ทุกวันไม่เคยขาด 

คู่ที่ ๒ พระพุทธศาสนาและวัด

สังคมไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ (แต่คนจำพวกหนึ่งไม่ยอมให้พูดอย่างนี้เพราะเกรงใจศาสนาอื่นในขณะที่ศาสนาอื่นนั้นไม่เคยเกรงใจเรา ซ้ำยังประกาศนโยบายที่ชัดเจนว่าจะต้องกำจัดพระพุทธศาสนาให้หมดสิ้นไปจากแผ่นดินไทยให้จงได้) มีวัดเป็นสถาบันอบรมกล่อมเกลานิสัยใจคอให้รู้จักบาปบุญคุณโทษ ประโยชน์มิใช่ประโยชน์ และมีระบบการศึกษาที่เปิดโอกาสให้คนด้อยโอกาสซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศได้มีทางศึกษาเล่าเรียน พอลืมตาอ้าปากได้บ้าง

ผมได้อาศัยพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องอบรมกล่อมเกลา อาศัยวัดเป็นที่ศึกษาเล่าเรียน 

ถ้าสังคมไทยไม่มีพระพุทธศาสนาและวัด ป่านนี้ผมอาจเป็นคนหาเช้าไม่พอกินค่ำอยู่ที่ไหนสักแห่ง หรือไม่ก็เป็นเสือปล้น หรือติดคุกอยู่ที่เรือนจำไหนก็ไม่รู้ได้ 

พระพุทธศาสนาและวัดเป็นพ่อแม่คู่ที่ ๒ ที่เลี้ยงดูผมไม่ให้เป็นคนชั่ว และอบรมสั่งสอนให้รู้จักทำความดี

ตลอดชีวิตผมที่ผ่านมา กำลังเป็นอยู่ และที่ยังเหลืออยู่ อุทิศเพื่อพ่อแม่คู่นี้

คู่ที่ ๓ ประเทศชาติและราชนาวีไทย

เป็นพ่อแม่ที่ให้ผมอาศัยอยู่อย่างเป็นสุข โดยเฉพาะกองทัพเรือ-ราชนาวีไทย-เป็นพ่อแม่ที่เลี้ยงดูไม่ให้ผมอดตายอยู่ทุกวันนี้ 

เคยมีคนถามว่าผมรับราชการในกองทัพเรือจนเกษียณ ได้บำนาญเท่าไร 

ผมบอกว่าอย่ารู้เลย รู้แล้วจะสังเวช แต่ยืนยันได้ว่ามากพอทำบุญได้ทุกวัน

ผมรู้ดีว่าผมไม่ใช่ลูกรักเท่าไรนัก กองทัพเรือเฆี่ยนผมตั้งแต่ปีแรกที่เข้ารับราชการ จนถึงปีสุดท้ายที่ผมเกษียณอายุราชการกองทัพเรือก็ยังเฆี่ยนผมจนได้ อย่าถามว่าเรื่องอะไร เพราะผมจะไม่ยอมบอกใครเป็นอันขาด ผมรักพ่อแม่ของผม ผมรักกองทัพเรือ 

ทุกวันนี้กองทัพเรือก็ยังเรียกใช้งานผม พ่อแม่เรียกใช้งานเรา เป็นสิ่งที่ควรภาคภูมิใจที่สุด และผมจะตั้งใจรับใช้พ่อแม่คู่นี้จนกว่าจะหมดความสามารถ

ผมยึดหลักว่า ถ้าวัดกับกองทัพเรือเรียกใช้ผมพร้อมๆ กัน ผมขอทำให้วัดก่อน

ถ้ากองทัพเรือกับคนทั่วไปเรียกใช้ผมพร้อมๆ กัน ผมขอทำให้กองทัพเรือก่อน

อย่าว่ากันนะครับ

พ่อแม่ใคร ใครก็ต้องรัก ใช่ไหมครับ

————–

ผมมีพ่อแม่ ๓ คู่ 

ผมคิดถึงพ่อแม่ของผมทุกวันอยู่แล้วเป็นปกติ

วันนี้เป็น “วันผู้ให้กำเนิด” ของผม

ขออนุญาตคิดดังๆ สักวันหนึ่งนะครับ

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๘

วันผู้ให้กำเนิด

—————–

โพสต์ซ้ำ

๒๐ มิถุนายน ๒๕๖๑

ภาพประกอบถ่ายเมื่อประมาณ พ.ศ.๒๕๒๐

จากซ้าย: พี้เบิ้ม พี่ชายคนโต, พี่สมจิตต์ ตอนนี้ก็ยังบวชอยู่, พี่ทองหยด แล้วก็ผม ขาดพี่ทองหยิบ พี่สาวรองจากพี่เบิ้มซึ่งเสียชีวิตไปก่อน ปัจจุบันพี่เบิ้มกับพี่ทองหยดเสียชีวิตไปแล้ว ยังเหลือกันสองพี่น้อง

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย

…………………………….