พ่อแม่ของผม
พ่อแม่ของผม
————–
ผมมีพ่อแม่ ๓ คู่
คู่ที่ ๑ พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดชีวิตและเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เกิด
พ่อแม่คู่นี้ท่านอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต และช่วยกันทำมาหากินเลี้ยงลูก ๕ คน ไม่เคยแยกจากกัน ผมไม่มีโอกาสเลี้ยงดูท่านตอบแทนเพราะท่านตายตั้งแต่ผมยังเล็ก
ผมทำบุญอุทิศให้พ่อแม่คู่นี้ทุกวันไม่เคยขาด
คู่ที่ ๒ พระพุทธศาสนาและวัด
สังคมไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ (แต่คนจำพวกหนึ่งไม่ยอมให้พูดอย่างนี้เพราะเกรงใจศาสนาอื่นในขณะที่ศาสนาอื่นนั้นไม่เคยเกรงใจเรา ซ้ำยังประกาศนโยบายที่ชัดเจนว่าจะต้องกำจัดพระพุทธศาสนาให้หมดสิ้นไปจากแผ่นดินไทยให้จงได้) มีวัดเป็นสถาบันอบรมกล่อมเกลานิสัยใจคอให้รู้จักบาปบุญคุณโทษ ประโยชน์มิใช่ประโยชน์ และมีระบบการศึกษาที่เปิดโอกาสให้คนด้อยโอกาสซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศได้มีทางศึกษาเล่าเรียน พอลืมตาอ้าปากได้บ้าง
ผมได้อาศัยพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องอบรมกล่อมเกลา อาศัยวัดเป็นที่ศึกษาเล่าเรียน
ถ้าสังคมไทยไม่มีพระพุทธศาสนาและวัด ป่านนี้ผมอาจเป็นคนหาเช้าไม่พอกินค่ำอยู่ที่ไหนสักแห่ง หรือไม่ก็เป็นเสือปล้น หรือติดคุกอยู่ที่เรือนจำไหนก็ไม่รู้ได้
พระพุทธศาสนาและวัดเป็นพ่อแม่คู่ที่ ๒ ที่เลี้ยงดูผมไม่ให้เป็นคนชั่ว และอบรมสั่งสอนให้รู้จักทำความดี
ตลอดชีวิตผมที่ผ่านมา กำลังเป็นอยู่ และที่ยังเหลืออยู่ อุทิศเพื่อพ่อแม่คู่นี้
คู่ที่ ๓ ประเทศชาติและราชนาวีไทย
เป็นพ่อแม่ที่ให้ผมอาศัยอยู่อย่างเป็นสุข โดยเฉพาะกองทัพเรือ-ราชนาวีไทย-เป็นพ่อแม่ที่เลี้ยงดูไม่ให้ผมอดตายอยู่ทุกวันนี้
เคยมีคนถามว่าผมรับราชการในกองทัพเรือจนเกษียณ ได้บำนาญเท่าไร
ผมบอกว่าอย่ารู้เลย รู้แล้วจะสังเวช แต่ยืนยันได้ว่ามากพอทำบุญได้ทุกวัน
ผมรู้ดีว่าผมไม่ใช่ลูกรักเท่าไรนัก กองทัพเรือเฆี่ยนผมตั้งแต่ปีแรกที่เข้ารับราชการ จนถึงปีสุดท้ายที่ผมเกษียณอายุราชการกองทัพเรือก็ยังเฆี่ยนผมจนได้ อย่าถามว่าเรื่องอะไร เพราะผมจะไม่ยอมบอกใครเป็นอันขาด ผมรักพ่อแม่ของผม ผมรักกองทัพเรือ
ทุกวันนี้กองทัพเรือก็ยังเรียกใช้งานผม พ่อแม่เรียกใช้งานเรา เป็นสิ่งที่ควรภาคภูมิใจที่สุด และผมจะตั้งใจรับใช้พ่อแม่คู่นี้จนกว่าจะหมดความสามารถ
ผมยึดหลักว่า ถ้าวัดกับกองทัพเรือเรียกใช้ผมพร้อมๆ กัน ผมขอทำให้วัดก่อน
ถ้ากองทัพเรือกับคนทั่วไปเรียกใช้ผมพร้อมๆ กัน ผมขอทำให้กองทัพเรือก่อน
อย่าว่ากันนะครับ
พ่อแม่ใคร ใครก็ต้องรัก ใช่ไหมครับ
————–
ผมมีพ่อแม่ ๓ คู่
ผมคิดถึงพ่อแม่ของผมทุกวันอยู่แล้วเป็นปกติ
วันนี้เป็น “วันผู้ให้กำเนิด” ของผม
ขออนุญาตคิดดังๆ สักวันหนึ่งนะครับ
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๘
วันผู้ให้กำเนิด
—————–
โพสต์ซ้ำ
๒๐ มิถุนายน ๒๕๖๑
ภาพประกอบถ่ายเมื่อประมาณ พ.ศ.๒๕๒๐
จากซ้าย: พี้เบิ้ม พี่ชายคนโต, พี่สมจิตต์ ตอนนี้ก็ยังบวชอยู่, พี่ทองหยด แล้วก็ผม ขาดพี่ทองหยิบ พี่สาวรองจากพี่เบิ้มซึ่งเสียชีวิตไปก่อน ปัจจุบันพี่เบิ้มกับพี่ทองหยดเสียชีวิตไปแล้ว ยังเหลือกันสองพี่น้อง
…………………………….
…………………………….