มีค่าเพียงแค่เครื่องประดับอาคาร?
มีค่าเพียงแค่เครื่องประดับอาคาร?
———————————
ภาพประกอบเรื่องนี้เป็นภาพที่ญาติมิตรคนหนึ่งของผมท่านไปเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์ในต่างประเทศ แล้วนำมาโพสต์เมื่อ ๙ พฤษภาคม ๒๕๖๑
ท่านบอกว่า …
เห็นองค์นี้แล้ว เหมือนโดนสะกด
ดูเหมือนจะยิ้มให้ด้วยนะ
ศิลปะเขมร ศตวรรษที่ ๑๒-๑๓
…………………
ผมบันทึกความรู้สึกของผมไว้ว่า …
ดูแวบแรก
ก็เหมือนดูภาพของเก่าของโบราณทั้งหลาย
คือรู้สึกขรึมขลังดี
แต่พอดูนานๆ
ดูไปคิดไป
คิดไปดูไป
เกิดความรู้สึกสงสารรูปเหล่านี้
คือคิดไปว่า รูปพวกนี้ต้นฉบับเดิมแท้ท่านสร้างไว้ที่ไหนกันหนอ
แล้วการที่คนรุ่นเราไปเอามาประดับประดิษฐ์ไว้ตรงนี้ มันใช่แล้วหรือ –
ก็คล้ายๆ เมื่อเห็นสัตว์ป่าในกรง
รู้สึกว่ามันผิดที่ผิดทาง
ประมาณนั้น
ถ้าคนรุ่นเราเก่งจริง
ทำไมไม่หาวิธีนำไปติดตั้งไว้ตรงที่เป็นต้นกำเนิดเดิม
ให้เขาอยู่ตรงที่เดิมที่เขาเคยอยู่
ถ้าพวกเราอยากดูก็พากันไปดู ณ ที่ดั้งเดิมนั้น
ทำได้แบบนั้นจะไม่น่านับถือกว่าดอกหรือ
ไม่ใช่ไปเอาเขามาขังไว้ในที่ที่เราสร้างขึ้นใหม่
การที่เที่ยวไปเก็บกวาดเอามาตั้งไว้ในที่ใหม่ตามแนวคิดของเรา มันน่าภาคภูมิใจตรงไหนกัน?
เวลาดูของในพิพิธภัณฑ์ ชักรู้สึกแบบนี้
ยิ่งพระพุทธรูปมีแต่พระเศียรตั้งอยู่ ดูแล้วสลดใจ
แบบนั้นคือที่อันควรที่พระพุทธปฏิมาจะประดิษฐานแล้วหรือ
เราเห็นพระพุทธรูปเป็นอะไรไป
เครื่องประดับอาคารกระนั้นหรือ
จำได้ว่าสมัยที่พุทธมณฑลเปิดตัวครั้งแรก
ที่อาคารหอประชุม
เขาเอาพระพุทธรูปมาตั้งเป็นเครื่องประดับไว้ด้านนอกรอบๆ อาคาร –
ดูลักษณะที่เอามาตั้ง เห็นเจตนาชัดเจนว่าตั้งไว้เป็นเครื่องประดับ (ตามแนวคิดฝรั่ง)
เหมือนตามบ้านท่านผู้มีอันจะกินทั้งหลายที่นิยมเอาพระพุทธรูปตั้งเป็นเครื่องประดับห้องรับแขก
พระพุทธรูปเป็นเครื่องประดับห้องรับแขก-นั่นก็อีกอย่างหนึ่ง
ดูไปคิดไป
แล้วก็รำพึงรำพันไป
ตามประสาคนมาจากวัดนะครับ
…………………
พระพุทธปฏิมานั้นคนคิดสร้างขึ้นก็เพื่อเป็นอุปกรณ์เครื่องช่วยในการเจริญพุทธานุสติ อันเป็นบุญกิริยาอย่างหนึ่ง
ถ้าคนที่คิดสร้างพระพุทธรูปเป็นคนแรกฟื้นขึ้นมาเห็นคนรุ่นเราเอาพระพุทธรูปเป็นเครื่องประดับห้องประดับอาคาร
เขาคงต้องรีบตายกลับไปใหม่เป็นแน่
———————-
Pannarai Chuapibul
22 ชม. ·
๙ พฤษภาคม ๒๕๖๑
เห็นองค์นี้แล้ว เหมือนโดนสะกด ดูเหมือนจะยิ้มให้ด้วยนะ ศิลปะเขมร ศตวรรษที่ ๑๒-๑๓
Asian Civilisations Museum สิงคโปร์
——-
ทองย้อย แสงสินชัย
๙ พฤษภาคม ๒๕๖๑
…………………………….
…………………………….