กลัว

—-

ผมไม่เคยศึกษาตำราพิชัยสงคราม 

แต่อยู่มาวันหนึ่งมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่จังหวัดบ้านผม 

ผมก็เกิด insight ขึ้นมาเฉยๆ

————-

insight ของผมก็คือ-

วิธีที่จะชนะศึกได้ มีหลากหลาย

หนึ่งในจำนวนหลากหลายวิธีที่ผมมองทะลุไปเห็นนั้นสรุปลงได้ในคำเดียว คือ 

“กลัว”

หมายความว่า ทำอย่างไรก็ได้ให้ฝ่ายตรงข้ามเกิดอาการ “กลัว” ขึ้นมา

————-

ในการรบกันด้วยอาวุธ การเอาอาวุธออกมาแสดงพลังข่มขู่อีกฝ่ายหนึ่ง เป็นกลยุทธ์ที่นิยมทำกันทุกสนาม ตั้งแต่โบราณกาลจนถึงปัจจุบัน

————-

ตอนเสียกรุงครั้งที่ ๒ มีบันทึกไว้ว่า ข้าศึกมาล้อมกรุง 

(ข้าศึกคือชาติไหนก็รู้กันอยู่ แต่ระบุไปตรงๆ ไม่ได้ – กลัว !)

ฝ่ายเราเอาปืนใหญ่ยิงออกไป 

นางในทั้งหลายเกิดอาการขวัญอ่อนตกใจกลัว ขึ้นไปเพ็ดทูลผู้มีอำนาจ

ผู้มีอำนาจออกคำสั่งว่าจะยิงปืนใหญ่ต้องขออนุญาตก่อน

ทหารก็เลยหมดกำลังใจสู้

สุดท้ายกรุงก็แตก

————-

ผู้ร้ายปล้น เอาปืนขู่เจ้าทรัพย์ 

ทั้งๆ ที่ยังไม่ยิงสักโป้ง 

บางทีเป็นแค่ปืนพลาสติกด้วยซ้ำ !

เจ้าทรัพย์ก็ยอมให้มันขนทรัพย์ไปแต่โดยดี 

นี่ก็เพราะทำให้กลัว

————-

ความจริงแล้ว การทำให้กลัวเป็นวิธีธรรมชาติ

ดูได้จากสัตว์ที่มันขู่กัน เวลาจะสู้กัน หรือเวลาหวงอาหาร หวงถิ่น หรือหวงคู่

สิงโตคำรามอยู่ห่างๆ ยังไม่ได้ไล่ตะปบอะไรเลย สัตว์เล็กสัตว์น้อยก็วิ่งกันป่าราบ

————-

เพราะฉะนั้น อยากได้ชัยชนะ ใช้สูตรง่ายๆ –

จงทำให้ฝ่ายตรงข้ามกลัว

ทำให้กลัวได้มากเท่าไร ชัยชนะยิ่งมาถึงเราได้แน่นอนเท่านั้น

การทำให้กลัวเป็นวิธีที่เหนื่อยน้อย ไม่ต้องสู้กันจริง แต่ชนะแน่

————-

วิธีทำให้กลัวที่ลงทุนน้อย แต่ได้ผลมากและได้ผลแน่นอนก็คือ ทำให้กลัวแบบกระทบชิ่ง

คือทำให้จุดเล็กๆ กลัว แล้วจุดเล็กๆ นั้นจะเอาความกลัวไปขยายผลต่อไปอีก โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย 

คู่ต่อสู่ช่วยทำให้เราเอง

เหมือนเหตุการณ์ตอนกรุงแตกครั้งที่ ๒ ที่กล่าวข้างต้น

ยิ่งถ้าอยู่ๆ คู่ต่อสู้เป็นฝ่ายสร้างความกลัวให้พวกเดียวกันเองด้วยแล้ว เรายิ่งสบาย

นั่งกระดิกขาอยู่เฉยๆ เดี๋ยวก็จะมีคนเอาชัยชนะใส่พานมาประเคนให้ถึงมือ

————-

กลยุทธ์ “กลัว” นี้จะมีในตำราพิชัยสงครามหรือเปล่า ผมไม่ทราบเพราะไม่ได้ศึกษาดังที่บอกแล้ว แต่ผมเกิด insight ขึ้นมาจากเหตุการณ์บางอย่าง

เห็นไหมครับ “เหตุการณ์บางอย่าง” คืออะไร ผมยังไม่กล้าพูดตรงๆ เลย

ก็ผมกลัวนี่ครับ

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๑๒ พฤษภาคม ๒๕๕๘

——–