GPS Man

GPS Man

———–

การเดินออกกำลังตอนเช้าทำให้ผมเจอเหตุการณ์หลายรูปแบบ ทั้งเหตุการณ์ปกติ ธรรมดา น่าตื่นเต้น และได้เห็นพฤติการณ์ของเพื่อนมนุษย์ที่ขับรถยนต์และเดินถนนซึ่งมักชวนคิดไปได้หลายหลาก

อย่างหนึ่งที่เคยเจออยู่เสมอก็คือ จอดรถถามทาง ดูจากทะเบียนรถแล้วพบว่าส่วนมากมาจากต่างจังหวัด

เดี๋ยวนี้คนขับรถหลงทางมีน้อยกว่าเมื่อก่อน อาจเป็นเพราะสมัยนี้อุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์นำทางมีใช้กันแพร่หลายขึ้น 

เมื่อก่อนผมถูกจอดรถถามทางบ่อย เดี๋ยวนี้ออกจะห่างๆ ไป

เมื่ออาทิตย์ก่อน รถเก๋งเก่าๆ คันหนึ่ง ทะเบียนสมุทรสาคร จอดถามทางกับผมที่หน้าโรงพยาบาลเมืองราชว่า จังหวัดกาญจนบุรีไปทางไหน

ผมได้ข้อสังเกตว่า บอกทางที่ออกไปนอกเมือง เพื่อนมนุษย์ผู้หลงทางจะเข้าใจได้ง่ายกว่าบอกเส้นทางเข้าในเมือง

—————

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว …

ผมเดินจากแยกกอบกุลไปทางสะพานสิริลักขณ์ (สี่แยกตรงนั้นชื่อเป็นทางการว่า “แยกเขางู” แต่หลังจากเกิดเหตุ คุณกอบกุล นพอมรบดี ส.ส.จังหวัดราชบุรี ถูกยิงเสียชีวิตที่สี่แยกนี้ คนก็เลยเรียกกันว่า “แยกกอบกุล”) 

ผมเดินทางฟากที่รถวิ่งสวน ยังอีกราวๆ ครึ่งทางจะถึงสะพานสิริลักขณ์ ก็มีรถกระบะเปิดไฟซ้ายชะลอเข้าข้างทางห่างจากข้างหน้าผมเล็กน้อย 

ผมรู้ได้ทันทีว่าเจอเพื่อนมนุษย์ผู้หลงทางเข้าอีกแล้ว 

ผมดูป้ายทะเบียนก่อนตามความเคยชิน เป็นทะเบียนจังหวัดพิษณุโลก

คนขับชะโงกหน้ามาทางผม มีสตรีนั่งอยู่ด้วยคนหนึ่ง กับเด็กเล็กอีกคนหนึ่ง

“ปศุสัตว์ราชบุรีไปทางไหนครับ”

“ขับตรงไป” ผมเริ่มต้นบรรยายเส้นทางเข้าเมือง “เลี้ยวซ้ายข้างหน้าตรงที่มีลูกศรชี้เข้าราชบุรี อย่าตรงไปทางแยกไฟแดงนะครับ เลี้ยวซ้ายตรงที่มองเห็นข้างหน้าโน่นนะ เลี้ยวแล้วจะผ่านหน้าโรงพยาบาลเมืองราชอยู่ทางซ้าย มองไปข้างหน้าจะเป็นแยกไฟแดงที่หนึ่ง ถ้าได้สัญญาณไฟเขียวก็ตรงไป อย่าไปทางซ้าย ให้ไปทางตรง แล้วจะผ่านตลาดกำนันหลักอยู่ทางขวามือ ข้างหน้าจะเป็นแยกไฟแดงที่สอง ขับตรงไปอีก ไปเรื่อยๆ จะเป็นสามแยกไฟแดงที่สาม เห็นป้ายกลางถนน เลี้ยวซ้ายไปตลาดไปศาลากลาง เลี้ยวขวาไปเพชรบุรี ตรงไปข้างหน้าเป็นตลาดศรีเมือง ถึงตรงนั้นให้ชิดซ้าย แล้วเลี้ยวซ้าย ไม่ใช่ตรงไปเข้าตลาดศรีเมืองนะ เลี้ยวซ้ายไปนิดเดียวจะเป็นแยกไฟแดงที่สี่ ขับตรงไปอีก ทางขวามือจะเป็นวิทยาลัยเทคนิค ผ่านหน้าวิทยาลัยแล้วชิดขวาทันที แล้วเลี้ยวขวาที่ช่องเลี้ยวกลางถนนแล้วขับตรงไป ทางซ้ายเป็นรั้ววิทยาลัยเทคนิค ทางขวาเป็นศูนย์อนามัย ขับตรงไปเรื่อยๆ จนถึงทางแยกซ้าย อย่าเพิ่งเลี้ยว ขับตรงไปอีกประมาณ ๒๐ เมตรจะเป็นทางแยกเลนคู่ พอเลี้ยวซ้ายเข้าไปก็จอดตรงนั้นเลย จะเห็นสำนักงานปศุสัตว์อยู่ฟากตรงข้าม” 

————-

ผมบอกเส้นทางซ้ำสองเที่ยว คนขับก็ยังงงๆ อยู่ เขาพยายามทวนเส้นทางผิดๆ ถูกๆ อยู่หลายเที่ยว 

วิธีตัดปัญหาที่ดีที่สุดก็คือ บอกให้ไปถามเอาข้างหน้าเป็นทอดๆ ไป แต่ผมเห็นว่าเป็นการผลักภาระที่ไม่น่าจะทำ

ดูสีหน้าคนขับและคนในรถแล้ว ผมตัดสินโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก

“เอางี้แล้วกัน เดี๋ยวผมนั่งไปด้วยแล้วบอกทางให้ ดีไหม”

ผมประเมินสถานการณ์แล้ว ถ้าเป็นรถเก๋ง ผมจะไม่ขอทำแบบนั้น เพราะคนในรถคงจะอึดอัดใจ แต่รถกระบะ มีที่นั่งข้างหลังเป็นคนละส่วนอยู่แล้ว

ขอบพระคุณพ่อแม่ที่สร้างรูปร่างหน้าตาให้ผมไม่ดูเหมือนโจรหรือมนุษย์เจ้าเล่ห์

ผมรอดูว่าคนขับไม่มีท่าทีขัดข้องแน่แล้วก็ตะกายขึ้นไปบนกระบะ ขยับไปเกาะอยู่ด้านคนขับแล้วบอกให้เขาออกรถ 

————–

ผมตะโกนบอกเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาเป็นระยะๆ ไปตามเส้นทางจนถึงเป้าหมายปลายทาง 

พอรถจอด คนขับเห็นป้ายสำนักงานปศุสัตว์จังหวัดราชบุรีก็ยิ้มออก

เขาดีใจอยู่ครู่หนึ่งจึงฉุกคิด

“แล้วบ้านลุงอยู่ไหน ลุงจะกลับบ้านยังไงล่ะ เดี๋ยวผมไปส่งนะ”

ผมหัวเราะ 

“ไปส่งผม เดี๋ยวก็กลับมาที่นี่ไม่ถูกอีก อย่าห่วง ผมอยู่ไม่ไกลหรอก เดินออกกำลังสบายๆ อยู่แล้ว”

เขาขอบอกขอบใจเป็นการใหญ่ ผมไม่ได้ถามว่าเขามาจากไหนเพราะพอจะเดาได้จากป้ายทะเบียนรถ และไม่ได้อยากรู้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่

เราลากันตรงนั้นแบบง่ายๆ 

————-

วันนั้นผมเดินออกนอกเส้นทางที่ตั้งใจไว้ค่อนข้างไกลหน่อย กว่าจะเข้าบ้านก็สายมาก ปกติผมควรจะหิวข้าวเช้าแล้ว

แต่วันนั้นรู้สึกอิ่มทั้งๆ ที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๗