สังสรรค์-สังสันทน์

มีปัญหาว่า การพบปะวิสาสะกันเป็นครั้งคราวด้วยความสนิทสนม เช่น จัดงานกันในหมู่พนักงานหรือเพื่อน ๆ, การได้พบปะกันในงานชุมนุมศิษย์เก่า เป็นต้น จะใช้คำว่า “สังสรรค์” หรือ “สังสันทน์”

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 ใช้คำว่า “สังสรรค์” และไม่มีคำว่า “สังสันทน์” แต่มีคำว่า “สังสนทนา” บอกความหมายว่า “พูดกันฐานกันเอง, พูดจาหารือกัน, มักใช้ สั่งสนทนา”