สงฺฆทาน (บาลีวันละคำ 40)

สงฺฆทาน

อ่านว่า สัง-คะ-ทา-นะ

ใช้ในภาษาไทยว่า สังฆทาน (สัง-คะ-ทาน)

สังฆ แปลทับศัพท์ว่า “สงฆ์” ทาน แปลว่า “การให้”

สังฆทาน หมายถึงการตั้งเจตนาถวายแก่สงฆ์ คือ ถวายเป็นกลางๆ ถวายเป็นของส่วนรวม ไม่จำเพาะเจาะจงภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง

“สงฆ์” อย่างสูงสุดคือพระอริยบุคคล เรียกว่า อริยสงฆ์

พระสงฆ์ปุถุชน เรียกว่า สมมุติสงฆ์

เมื่อตั้งเจตนาถวายแก่สงฆ์แล้ว ผู้รับจะเป็นภิกษุใดๆ ก็ตาม พึงทำใจว่า ท่านรับในนามของสงฆ์ หรือเป็นผู้แทนของสงฆ์ทั้งหมด

ถวายด้วยเจตนาเช่นนี้จึงจะเป็นสังฆทาน

มีความเข้าใจผิดระบาดทั่วไปว่า สังฆทานคือของถวายพระที่จัดใส่กล่องใส่ถังเป็นชุดๆ เรียกกันว่า ถังสังฆทาน หรือชุดสังฆทาน

สังฆทาน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับถังหรือกล่องใดๆ ทั้งสิ้น

สังฆทานขึ้นอยู่กับเจตนาตั้งใจถวายแก่สงฆ์

ถวายสิ่งใดแก่สงฆ์ สิ่งนั้นแหละคือ “สังฆทาน”

ไม่ต้องมีกล่องมีถัง ก็เป็นสังฆทาน

: สังฆทาน ไม่ใช่ thing

: แต่เป็น giving to the whole

บาลีวันละคำ (40)

12-6-55

ดูโพสในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย