มนฺต (บาลีวันละคำ 218)
มนฺต
อ่านว่า มัน-ตะ
“มนฺต” มีความหมายดังต่อไปนี้ –
1. ความหมายเดิม คือ คำพูดหรือคำตัดสินของเทพเจ้าบนสวรรค์ แล้วกลายมาเป็นประมวลคำสอนที่เร้นลับของศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ได้แก่คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของพราหมณ์ หรือคัมภีร์พระเวท
2. คัมภีร์ศาสนา, บทร้องสวด, การร่ายมนตร์
3. ศาสตร์ลี้ลับ, วิทยาคม, เสน่ห์, คาถา,
4. คำแนะนำ, คำปรึกษา, แผนการ, แบบแผน
5. เล่ห์เหลี่ยม, ชั้นเชิง
6. สูตรวิชาในศาสตร์สาขาต่างๆ (เช่น H2O = น้ำ หรือแม้แต่สูตรคูณ ก็อยู่ในความหมายนี้)
7. ปัญญา, ความรู้
“มนฺต” ใช้ในภาษาไทยว่า มนต์, มนตร์ (มน) และเข้าใจกันแต่เพียงว่าหมายถึง “คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์”
คำบางคำ เรารู้ความหมายเพียงอย่างเดียว ทั้งๆ ที่มีความหมายอีกหลายอย่าง
เหมือนคนบางคน เรารู้จักเขาเพียงด้านเดียว ทั้งๆ ที่เขามีอีกหลายด้านที่เรายังไม่รู้
บาลีวันละคำ (218)
12-12-55