แด่เพื่อนผู้จากไป
แด่เพื่อนผู้จากไป
ด้วยดวงใจของเพื่อนที่ยังอยู่
ญาติมิตรท่านใดมีเพื่อนรักที่มาตายจากกันไป ยังหาคำไว้อาลัยเพื่อนไม่ได้ ผมมีกาพย์บทหนึ่งที่น่าจะเหมาะ จะใช้อ่านหน้าเมรุก่อนเผาศพ หรือพิมพ์ในหนังสือที่ระลึกงานศพก็ได้
ผมมีเพื่อนที่เกิดปีเดียวกัน เรียนบาลีมาด้วยกัน สอบได้เป็น “มหา” มาด้วยกัน แล้วก็มาตายจากไปก่อน อย่างน้อยก็ ๒ คน
ทุกคนย่อมมีเพื่อนรักที่มาตายจากกันไปด้วยกันทั้งนั้น
กาพย์บทนี้เกิดขึ้นจากคำขอของญาติมิตรท่านหนึ่งซึ่งมีเพื่อนรัก-เพื่อนบุณย์ที่มาตายจากกันไป ขอให้ผมช่วยแต่ง ผมก็แต่งให้ด้วยความเต็มใจ ตั้งอารมณ์ขณะแต่งว่าแต่งให้เพื่อนตัวเอง
ถ้าชอบ ก็เอาไปใช้ได้เลยนะครับ ไม่สงวนลิขสิทธิ์ ขอแค่บอกชื่อคนแต่งไว้สักนิดดดดด เพื่อปลูกฝังสร้างนิสัย “ให้เกียรติคนแต่ง” อันเป็นวัฒนธรรมของชาวเราที่เจริญแล้ว แอบๆ ซุกๆ ไว้ตรงไหนก็ได้ครับ เผื่อคนอยากรู้จะได้หาเจอ
…………………………
————————-
๏ พ่อแม่เราเลือกไม่ได้
ลูกหลานไซร้ก็เช่นกัน
ของใครก็ของมัน
เมื่อเกิดมาก็เป็นเอง
๏ แต่เพื่อนเราเลือกได้
จะคบใครให้ครื้นเครง
เพื่อนรักเพื่อนนักเลง
หรือเพื่อนบัณฑิตสนิทธรรม
๏ เราโชคดีมีเพื่อนบุณย์
คอยเกื้อหนุนบุญทานนำ
กุศลกรรมเป็นกอบกำ
ชวนเพื่อนทำกันทั่วไทย
๏ เพื่อนตายให้เราดู
เหมือนเพื่อนเป็นครูสอนใครใคร
ดูเพื่อนไว้เตือนใจ
สร้างบุญไว้ห่างภัยเวร
๏ ทรัพย์สินส่งแค่ตาย
ญาติมิตรทั้งหลายส่งแค่เมรุ
บุญกรรมเหมือนกองเกณฑ์
ตามส่งเพื่อนทุกภพไป
๏ เพื่อนลับไปแต่ร่าง
ใจไม่จางไปจากใจ
เกิดใหม่ชาติใดใด
ได้เป็นเพื่อนกันนิรันดร๚ะ๛
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๖ กันยายน ๒๕๖๔
๒๑:๓๑