ขยะบนสะพานลอย
ขยะบนสะพานลอย
หลังจากออกพรรษาแล้วผมมีเหตุต้องมาค้างที่กรุงเทพฯ หลายวัน ขณะที่เขียนเรื่องนี้ผมยังไม่ได้กลับราชบุรี
บ้านลูกชายผมอยู่ซอยวัดบางพลีใหญ่ใน หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่าซอยวัดหลวงพ่อโต เช้าขึ้นผมก็ออกเดินออกกำลังเหมือนที่เคยทำ ออกจากบ้านเลี้ยวซ้ายไปทางวัดหลวงพ่อโต เลี้ยวขวาออกถนนบางนา-ตราด ผมเดินสำรวจเส้นทางมาแล้วทั้งสองทาง
วันนี้ผมออกทางถนนบางนา-ตราด ข้ามสะพานลอยคนข้ามไปฟากตรงข้าม ลงสะพานแล้วเดินไปทางที่เข้ากรุงเทพฯ ก็จะถึงตลาดที่เรียกกันว่า ตลาดกิ่งแก้ว ผมข้ามสะพานลอยไปถึงตลาดกิ่งแก้วมา ๒-๓ ครั้งแล้ว
ย่านนี้ผมยังไม่เจอวัดที่อยู่ใกล้ๆ พอที่จะเข้าไปหยอดตู้บริจาคได้ ผมก็เลยต้องมองหาเพื่อนมนุษย์ผู้ยากไร้ริมทาง
เมื่อสมัยยังไม่เกษียณ ขึ้นรถเมล์ไปทำงาน ผมมีโอกาสข้ามสะพานลอยทุกวัน และได้พบเห็นเพื่อนมนุษย์ผู้ยากไร้ริมทางค่อนข้างหนาตา
แต่เดี๋ยวนี้ได้ยินมาว่าทางราชการท่านกวดขัน ไม่ให้ออกมาเกะกะ ดูเหมือนจะถือว่าเป็นอาชีพที่ผิดกฎหมายไปแล้วหรืออย่างไร ไม่แน่ใจ
บนสะพานลอยที่ข้ามจากซอยวัดหลวงพ่อโตผมเจอรายหนึ่ง เป็นผู้หญิง อุ้มเด็ก (ตามสูตร) ผมบริจาคให้เธอด้วยความยินดี ความรู้สึกไม่ต่างไปจากเมื่อใส่ตู้บริจาคในวัด
ผมเจอมา ๒ วัน ผมก็บริจาคทั้ง ๒ วัน แต่วันนี้ไม่เจอ ไม่ทราบว่าย้ายทำเลไปที่อื่นหรืออย่างไร
แต่เจอสุภาพบุรุษหนุ่มใหญ่คนหนึ่ง อยู่คนละที่กัน ผู้หญิงที่ว่านั่นอยู่ใกล้ไปทางขาขึ้น แต่สุภาพบุรุษรายนี้อยู่ใกล้ทางขาลง (ขึ้น-ลงเมื่อข้ามจากซอยวัดหลวงพ่อโต)
เขากำลังกวาดเศษกระดาษ ถุงขนม ถุงพลาสติก ก้นบุหรี่ ฯลฯ ที่เรียกรวมๆ ไปว่า “ขยะบนสะพานลอย” ใกล้ๆ กับที่เขากวาดนั้นมีผ้าสีเทาๆ ปูไว้ บนผ้ามีกระบอกพลาสติกวางอยู่ ในกระบอกยังว่างเปล่า และข้างๆ นั้นมีถุงหรือกระเป๋าผ้าเก่าๆ สีดำวางอยู่ด้วย
กระบอกพลาสติกนั้นมองเห็นก็รู้ทันทีว่าวางไว้ทำไม
แต่ที่ไม่อาจรู้ได้ทันทีก็คือ เขาคนนั้นเป็นเจ้าของกระบอกด้วยหรือเปล่า
เท่าที่เห็นในที่ทั่วไป เจ้าของกระบอกควรจะนั่งตรงนั้นแล้ววางกระบอกไว้ข้างหน้า แต่รายนี้ไม่เหมือนใคร เขาขะมักเขม้นอยู่กับการกวาดขยะโดยไม่ห่วงกระบอก และไม่สนใจคนที่เดินผ่านไปมา
แวบแรกที่เห็น ผมนึกว่าเขาเป็นคนกวาดถนนของเทศบาล ผมเคยนึกสงสัยอยู่บ่อยๆ ว่า ขยะบนสะพานลอยนี่มีคนของเทศบาลขึ้นมาเก็บกวาดหรือเปล่า
แต่ดูเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ แม้จะไม่ซอมซ่อ แต่ก็ไม่รัดกุมเหมือนคนกวาดถนนทั่วไปที่เคยเห็น และดูจากกิริยาที่เขาเก็บกวาด น่าจะไม่ใช่มืออาชีพ
ผมอ้อยอิ่งอยู่ใกล้ๆ เขาพักหนึ่ง อยากจะดูให้แน่ใจว่าเขาเป็นใครกันแน่ ก็พอดีเขากวาดขยะได้กองหนึ่งแล้วเขาก็นั่งเหยียดขาตามสบายข้างๆ กองขยะ เอามือหยิบขยะใส่ถุง ตามภาพที่ผมถ่ายมา
ผมก็เลยค่อนข้างแน่ใจว่า เขาไม่ใช่คนกวาดขยะของเทศบาล แต่น่าจะเป็นเพื่อนมนุษย์ผู้ยากไร้ริมทางอีกคนหนึ่ง เขาคงเก็บกวาดขยะบริเวณที่เขาจะนั่งทำมาหากินให้ดูเกลี้ยงๆ เท่านั้น
————-
ผมเดินไปจนถึงตลาดกิ่งแก้ว นึกถึงกระบอกพลาสติกบนสะพานลอยไปด้วย ผมไม่ได้บริจาคใส่กระบอกเพราะไม่แน่ใจว่ามันเป็นของใครกันแน่ แต่ผมรู้สึกว่ากระบอกใบนั้นวางไว้อย่างท้าทาย-ท้าทายว่า ถ้าแน่ใจก็ใส่มาเลย
ผมเดินไปก็รู้สึกเหมือนมีใครพูดไล่หลังมาว่า-เอ็งไม่แน่จริงนี่หว่า
ผมซื้อของกินได้ ๒-๓ อย่าง ดูอะไรนิดๆ หน่อยๆ แล้วก็เดินกลับทางเดิม
พอขึ้นบันไดสะพานลอยไปไม่กี่ขั้น ก็เห็นสุภาพบุรุษคนนั้นอีก
คราวนี้เขายืนอยู่ระหว่างขั้นบันได ข้างๆ มีถุงขยะใบใหญ่ มีขยะใส่อยู่เกือบเต็ม เขากำลังกวาดขยะที่มีคนทิ้งไว้ตามขั้นบันได เขาพยายามแอบชิดไม่ให้กีดขวางทางขึ้นลง พอมีคนผ่านก็เบียดตัวเข้าข้างๆ พอคนว่างก็ค่อยๆ เก็บกวาด
เขาเก็บกวาดช้าๆ เหมือนไม่ได้รีบให้เสร็จ เห็นท่าทางการเก็บกวาดชัดๆ แล้ว ผมแน่ใจว่าเขาไม่ใช่คนกวาดขยะของเทศบาลใดๆ มันไม่ทะมัดทะแมงเหมือนมืออาชีพ แต่กระนั้นเขาก็ทำอย่างตั้งใจ ผมไม่รู้ว่าเขาทำอยู่ที่นี่บ่อยๆ หรือเปล่า
ผมมองตามขั้นบันไดขึ้นไป มันสะอาดเกลี้ยงเกลา ไม่เหมือนที่ผมเห็นเมื่อตอนขาไป ขยะทั้งหมดมารวมอยู่ในถุงที่วางอยู่ข้างๆ เท้าเขา
ผมขึ้นไปจนถึงบันไดขั้นบนสุดแล้วยืนหลบอยู่ตรงมุมข้อศอกที่จะเดินข้าม ตรงนั้นมองเห็นได้ทั้งคนที่เดินขึ้นลงและคนที่เดินข้าม ผมยืนดูวิธีกวาดขยะของเขาอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งแล้วจึงข้ามกลับ
กระบอกพลาสติกใบนั้นยังวางอยู่ที่เดิมโดยไม่มีเจ้าของนั่งเฝ้า
วางอยู่-เหมือนกับจะท้าทายคนที่เดินผ่านไปมาว่า ถ้าแน่ใจก็ใส่มาเลย
ขากลับนี้ผมเห็นเหรียญหลายอันนอนนิ่งอยู่ในนั้น
ตอนนี้ผมไม่ลังเลเหมือนเมื่อขาไป และไม่รอให้ได้ยินเหมือนมีใครพูดไล่หลังว่า-เอ็งไม่แน่จริงนี่หว่า
ผมล้วงเงินเหรียญทั้งหมดที่อยู่ในกระเป๋าใส่ลงไปโดยไม่นับ แล้วเดินข้ามสะพานกลับอย่างสบายใจ และสบายตา
ตลอดสะพานไม่มีขยะให้เห็นแม้แต่ชิ้นเดียว เพราะมันไปรวมอยู่ในถุงที่เจ้าของกระบอกกำลังเก็บกวาดอยู่บนบันไดข้างโน้นโดยไม่มีท่าทีว่าจะห่วงกระบอกใบนั้นแต่ประการใด
————-
คงจะมีคนทิ้งขยะบนสะพานลอยกันอยู่เสมอ
แต่ผมแน่ใจว่าสุภาพบุรุษหนุ่มใหญ่ที่ผมเจอบนสะพานลอยวันนี้-เขาไม่ใช่ขยะบนสะพานลอยอย่างแน่นอน
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๘