เรียนบาลีไปทำไม
เรียนบาลีไปทำไม
——————-
การศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลี หรือเรียกสั้นๆ ว่า “เรียนบาลี” นั้น อุดมคติหรือเป้าหมายดั้งเดิมของบูรพาจารย์คือ เรียนเอาบุญเรียนเอากุศล
คือเรียนเพื่อให้ได้ความรู้ แล้วเอาความรู้นั้นเป็นเสมือนกุญแจไขตู้พระไตรปิฎก
นั่นคือ เรียนบาลีเพื่อเอาไปเป็นอุปกรณ์ศึกษาเรียนรู้พระธรรมวินัยให้สามารถเข้าใจถูกต้องได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งปัญญาที่ผู้อื่นแปลไว้ซึ่งจะผิดถูกประการไรตนเองไม่อาจวินิจฉัยได้เด็ดขาด
เมื่อได้ความรู้ที่ถูกต้องแล้ว ก็เอาความรู้นั้นเป็นพื้นฐานแห่งการปฏิบัติและเผยแผ่ให้แพร่หลายต่อไป
แต่ปัจจุบันนี้ เป้าหมายการเรียนบาลีเบี่ยงเบนไปมากจนน่าวิตก คือ –
จากการเรียนเอาบุญกุศล กลายเป็นเรียนเพื่อให้สอบได้
จากการเรียนเอาความรู้ กลายเป็นการเรียนวิธีทำข้อสอบ
จากความรู้เป็นเป้าหมาย สอบได้เป็นผลพลอยได้ กลายเป็นสอบได้เป็นเป้าหมาย ความรู้เป็นผลพลอยได้
จึงปรากฏว่า ผู้ที่สอบได้ทุกวันนี้ได้แต่นำเอาผลการสอบได้ไปชื่นชมยินดีกัน แต่ไม่ได้นำเอาความรู้ไปศึกษาค้นคว้าพระไตรปิฎกและคัมภีร์ต่างๆ ให้แตกฉานต่อไปอีก
อุปมาเหมือนได้กุญแจมาแล้ว แต่ไม่ได้เอาไปไขขุมทรัพย์ฉะนั้น
…………..
ตํ กึ มญฺญถ ภาตโร!
มีกุญแจแต่ไม่ใช้ไขขุมทรัพย์
นี่อาภัพหรือเป็นบ้าช่างน่าหวัว
มีแก้วเก้าเก็บไว้ไม่ใส่ตัว
เอาตะกั่วคล้องคอเที่ยวขอทาน
…………..
เรียนเพื่อสอบได้ ก็ต้องเอา ไม่ใช่ไม่เอา
๑ เรียนบาลีแล้วต้องสอบให้ได้ด้วย
๒ สอบได้แล้ว เอาความรู้ไปศึกษาค้นคว้าพระธรรมวินัยพระไตรปิฎกต่อไปด้วย
๓ ได้ความรู้ที่ถูกต้องแล้ว เอามาเป็นหลักปฏิบัติขัดเกลาตัวเองด้วย
๔ แล้วบอกกล่าวเผยแผ่ให้แพร่หลายต่อไปอีกด้วย
พระธรรมวินัยคือตัวพระศาสนาย่อมดำรงอยู่และดำเนินไป เพื่อชี้ทางที่ถูกต้องแก่ชาวโลกได้ ด้วยอาการอย่างนี้
พลเรือตรี ทองย้อย แสงสินชัย
๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๔
๑๙:๒๕
……………………………
ภาพประกอบจากเฟซบุ๊ก: บาลี คณะสงฆ์ภาค ๗
……………………………