แม่ชี

—-

คนวัดธรรมดาที่ไม่ธรรมดา

เท่าที่สังเกตมา วัดแต่ละแห่งจะมีคนแบบ “แม่ชีถวิล” นี้ *(ดูโพสต์ที่อ้างถึงข้างล่าง) เข้ามาช่วยทำหน้าที่ตรงนั้นตรงนี้ไม่ขาดสาย และมักกลายเป็นตำนานย่อยๆ ของวัดนั้นๆ เป็นที่กล่าวขานต่อๆ กันมามากบ้างน้อยบ้างตามแต่บุคลิกของท่านผู้นั้นๆ

คิดดูให้ดี บุคคลเช่นนี้นับได้ว่าเป็นผู้ทำอุปการะต่อสงฆ์และต่อวัดเป็นอย่างยิ่ง ถ้าแต่ละวัดช่วยกันแสวงหา ช่วยกันสร้างสรรค์ขึ้นมาเพื่อให้มีผู้รับช่วงหน้าที่ไม่ให้ขาดสาย พร้อมกับยกย่องเชิดชูให้เกียรติให้สมควร ท่านเหล่านี้จะเป็นกำลังของวัดของพระศาสนาได้เป็นอย่างดี

หลวงพ่อที่วัดกระผมท่านเรียกบุคคลเหล่านี้ด้วยคำรวมๆ ว่า “คนวัด”

คณะสงฆ์ควรหันมาจับตาดูคนวัด สร้างคนวัด และส่งเสริมคนวัดให้เป็นบุคคลที่มีคุณภาพและสามารถรับช่วงสืบต่อภารกิจไปได้ไม่ขาดสาย – แทนการนั่งรอให้คนเหล่านี้โซซัดโซเซมาเองดังที่ส่วนมากมักจะเป็นเช่นนั้น

กระผมไม่รู้จักแม่ชีถวิล แต่มองเห็นภาพชัดเจน เพราะที่วัดมหาธาตุราบุรีก็มีแม่ชีแบบแม่ชีถวิลอยู่หลายท่าน

———–

สะดุดใจตรงคำว่า “เป็นเเม่ชีปกติธรรมดา ไม่มีอภินิหารอะไร” กระผมไพล่ไปคิดถึงสุภาพสตรีอื่นๆ มากท่านที่ไม่พอใจอยู่เพียงแค่เพศ “แม่ชี” แต่พอใจที่จะแสดงอภินิหารแปลงเพศเป็นภิกษุณีบ้าง สามเณรีบ้าง แยกคณะไปตั้งเป็นเอกเทศจากวัดจากคณะสงฆ์ก็มีอยู่มาก

ท่านเหล่านั้นคงไม่อิ่มใจที่จะทำหน้าที่เป็นเพียง “คนวัด” เหมือนแม่ชีถวิลและเหมือนแม่ชีอื่นๆ อีกมากมายตามวัดต่างๆ ในคณะสงฆ์ไทย หรือมิเช่นนั้นเพศแม่ชีคงจะไม่สูงพอที่จะรองรับคุณธรรมที่ท่านบรรลุแล้วก็เป็นได้-กระมัง

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๘

๑๘:๑๙

—————

*โพสต์ที่อ้างถึง

—————

” เสียชีวิตในหน้าที่ “

– – – – – – –

เมื่อคืน ได้ทราบข่าวการเสียชีวิตของโยมเเม่ชีถวิล

เเม่ชีผู้ทำหน้าที่ดูเเลความเรียบร้อย ดูเเลเครื่องเสียง

ดูเเลผู้มาทำบุญ ภายในพระอุโบสถ นี่เท่าที่พอรู้พอเห็น

โดยส่วนตัว ชอบทักโยมเเม่ชีเขา เพราะเวลาพูดมีสำเนียงเหน่อๆ อยู่

เเต่จำไม่ได้ว่าเหน่อเเบบไหน เราก็เหน่อเเบบราชรีบ้าง อย่างเพชรบ้าง

ก็พอจะชื้นใจอยู่ไม่น้อย

เมื่อทราบว่า โยมเเม่ชีเสียชีวิต เเละเป็นการเสียชีวิตในขณะปฏิบัติหน้าที่

คือ เมื่อวาน หลังดูเเลคนมาร่วมบุญถวายเพลเสร็จ ก็นั่ง..หลับไป

นึกถึงโยมเเม่ชีเเล้วนึกถึงคำ “มีศีลมีธรรม”

ศีล เเปลว่า ปกติ

โยมเเม่ดำเนินชีวิตเรียบง่าย ไม่มีพิษไม่มีภัยกับใคร

เป็นเเม่ชีปกติธรรมดา ไม่มีอภินิหารอะไร

มีความเป็นมิตรสูง คนที่ได้รู้จัก สัมผัส พูดคุย

ด้วยรอยยิ้ม เเละสำเนียงพูด ก็ทำให้อยู่ใกล้เเล้ว “ชื่นอก เย็นใจ”

เเม้กระทั่ง การเสียชีวิตก็ยังเป็นไปอย่าง “ปกติ” คือนั่งสงบนิ่ง หรือหลับไปอย่างเป็นปกติ ขณะปฏิบัติธรรม คือในขณะทำหน้าที่

คำพระท่านว่า ” ธมฺมจารี สุขํ เสติ “

แปลว่า ผู้ประพฤติธรรม ย่อมนอนเป็นสุข

โยมเเม่ชีจากไปอย่างปกติสุข ในขณะปฏิบัติธรรม

ข้อนี้ยืนยันได้ว่า “โยมยาย เเม่ชีถวิล มีศีลมีธรรม”

อนึ่ง

คนปฏิบัติหน้าที่ปกตินั้น คนทั่วไปมักมองไม่เห็น หรือมองธรรมดา จะรู้ซึ้งถึงความสำคัญก็ต่อเมื่อ “ผิดปกติ” ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

คงคล้ายๆ หลอดไฟประจำทาง ติด-ดับเอง

เมื่อใดก็ตาม มันไม่ติด หรือสูญหายไป

เมื่อนั้น คนเดินทางจึงนึกถึงความสำคัญ เเละร่ำร้องเรียกหา

จนกุลีกุจอเอาใจใส่ไต่ถาม

โดยส่วนตัว มีบ่อยครั้งได้อาศัยไต่ถามเรื่องราวที่จำเป็น

ขอให้ช่วยจัดช่วยทำโน้นนี่นั่น เเละพูดคุย

เมื่อทราบข่าวการจากไปของโยมเเม่ชี ก็ให้เกิดความรู้สึกว่า

“ดวงไฟอันเป็นที่อุ่นใจของคนเดินทางยามค่ำคืนได้ดับลงเเล้วอีกดวงหนึ่ง”

เเต่ก็นึกอนุโมทนากับโยมเเม่ชีว่า

” เป็นเเม่ชีผู้มีศีลมีธรรม เเละเสียชีวิตในหน้าที่ “

เตสํ วูปสโม สุโข ฯ

หลับให้สบายนะ โยมเเม่ชีถวิล

– – – – – – –

พระมหาปรีชา ชุติญาโณ

๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๘

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย