ปลาบ้านเหนือ เกลือบ้านใต้

ปลาบ้านเหนือ เกลือบ้านใต้

—————————-

๑ คุณ Pokrat Yell Kanoktanaporn มีมิตรใจส่งหนังสือ “มหาเถรประวัติ” มาให้ เป็นหนังสือว่าด้วยประวัติของสมเด็จพระวนรัต (จับ ฐิตธมฺโม ป.ธ.๙) วัดโสมนัสวิหาร 

ผมพลิกดูตลอดทั้งเล่มและอ่านหลายๆ ส่วนไปแล้ว

อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วชุ่มชื่นหัวใจครับ

………

… มีอยู่วันหนึ่ง เจ้าพระคุณสมเด็จพระวชิรญาณวงศ์ สมเด็จพระสังฆราช วัดบวรนิเวศวิหาร ประชวร ประทับอยู่ที่โรงพยาบาลจุฬา ท่านไปเยี่ยมโดยมีผมตามไปด้วย ตอนไปเวลาค่ำ มีรถไปส่งแล้วกลับ อยู่ถึง ๔ ทุ่มครึ่งจึงกลับ ท่านกล่าวว่า เณร…เดินกลับนะ เพราะไม่มีรถมารับ ก็ได้เดินออกจากโรงพยาบาล ระหว่างทางเดินมา มีสามล้อถีบ ๓ คันเรียกให้ขึ้นรถ ท่านบอกผมค่อยๆ ว่า เณรอย่าขึ้น เขาต้องใช้กำลังถีบ อย่าใช้เขา เขาต้องเหนื่อย ถ้าเป็นรถยนต์ค่อยขึ้น …. (ความทรงจำเมื่ออยู่วัดโสมนัสวิหาร โดย สมควร ตรีทิพย์)

บางตอนในหนังสือเล่มนี้ที่อ่านแล้วคุ้มค่า มองเห็นปฏิปทาและหัวใจของพระมหาเถระรูปนี้แจ่มชัด

————

เมื่อผมเป็นสามเณรเริ่มเรียนบาลี ได้เห็นชื่อ “พระมหาจับ ฐิตธมฺโม ป.ธ.๙” พร้อมกับพระมหา ป.ธ.๙ อีกหลายรูปในรายชื่อกรรมการฝ่ายวิชาการของมหามกุฏราชวิทยาลัยที่ปรากฏในหนังสือตำราคู่มือการเรียนบาลีทั้งหลายซึ่งมหามกุฏฯ จัดพิมพ์ขึ้น ตอนนั้นฝันไว้ว่า..เราจะมีวาสนามีคำว่า ป.ธ. อะไรสักเลขหนึ่งต่อท้ายชื่อบ้างหรือเปล่าหนอ..

น่าอัศจรรย์ ! วันนี้ผมมี “เพื่อนร่วมรุ่น ป.ธ.๙” รูปหนึ่งที่ดำรงสมณศักดิ์ “สมเด็จพระวันรัต” สถิต ณ วัดบวรนิเวศวิหาร 

อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วชุ่มชื่นหัวใจครับ

ขอบพระคุณในมิตรใจของคุณ Pokrat Yell Kanoktanaporn ไว้ ณ ที่นี้

————

๒ คุณ Natchaajeng Khuntave ส่งมีมิตรใจส่งเห็ดหอมและเห็ดหูหนู ๒ ถุง พร้อมทั้งผ้า ๒ ชิ้นมาให้

ได้รับแล้วนึกถึงของถวายสังฆทาน

ของถวายสังฆทานจะหลายหลากมากชนิดอย่างไร ก็รวมอยู่ในของ ๒ อย่างเท่านั้น คือ “ของฉันกับของใช้”

เห็ดหูหนู เป็น “ของฉัน” (ของกิน)

ผ้า ๒ ชิ้น เป็น “ของใช้”

แม้ท่านจะให้มาเป็นปาฏิบุคลิกทาน (ให้เป็นของส่วนตัว) ไม่ใช่สังฆทาน (ให้เป็นของส่วนรวม) ก็ควรแก่การอนุโมทนาในมิตรใจยิ่งนัก

————

ตอนเป็นเด็กผมถูกใช้ให้หิ้วชามแกงไปให้ญาติบ้านเหนือบ้าง ญาติบ้านใต้บ้าง

ตอนนั้นไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไร ผู้ใหญ่ใช้ก็ทำไปตามที่ท่านใช้

ตอนนี้เข้าใจแจ่มแจ้ง

“ปลาบ้านเหนือ เกลือบ้านใต้” หมายความว่าอะไร

สังคมไทยเป็นสังคมแห่งมิตรจิตมิตรใจ

น่าดีใจที่วัฒนธรรมนี้ยังสืบทอดมาจนถึงคนรุ่นเรา

ช่วยกันส่งมอบเป็นมรดกให้ลูกหลานของเราต่อไปนะครับ

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๒๗ มีนาคม ๒๕๕๘

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย

…………………………….