บันทึกความจริง กรณีพระมหาอภิชาติ
กรณีพระมหาอภิชาติ
——————————
กรณีพระมหาอภิชาต ปุณฺณจนฺโท วัดเบญจมบพิตร ลาสิกขาโดยอำนาจของรัฐ คงเป็นที่ทราบทั่วกันแล้ว
ผมมีเรื่องจะขอแรงญาติมิตรครับ
คือผมได้อ่านความเห็นของคนทั้งหลายแล้วทั้งพวกที่ชมและพวกที่ชัง
พวกที่ชม ก็ยกย่องพระมหาอภิชาติ (ขอเรียกตามสถานะเดิมนะครับ) ว่าเป็นวีรบุรุษของพระพุทธศาสนา ชื่นชมยินดีในสิ่งที่ท่านทำ
พวกที่ชัง ก็เหยียบย่ำซ้ำเติมกันอย่างสนุกปาก ตำหนิติเตียนในสิ่งที่ท่านทำ
เราพลาดอะไรไป ทราบไหมครับ
ความจริงครับ – เราพลาด “ความจริง”
พวกที่ชื่นชมก็มองหาแต่สิ่งที่ดีของพระมหาอภิชาติ
พวกที่ชิงชังก็มองหาแต่สิ่งที่เสียของพระมหาอภิชาติ
จะมีสักกี่คนที่มองหาความจริง-และรู้เห็นตามความเป็นจริง
เมื่อเราถูกอคติคือความชอบความชังบังตา เราก็มองไม่เห็นความจริง
สมดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า บุคคลผู้ถูกความชอบ ความชัง ความหลงครอบงำ ย่อมไม่รู้ไม่เห็นตามความเป็นจริง (ดู: ปริพาชกสูตร ติกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระไตรปิฎกเล่ม ๒๐ ข้อ ๔๙๔)
ผู้ก่อการตัวจริงอาศัยอคติของเราที่ไม่เห็นความจริงนั่นเองเป็นที่แฝงตัวกระทำการต่างๆ ได้อย่างปลอดโปร่ง-เพราะไม่มีใครรู้ความจริง
———————
ผมจึงใคร่ขอแรงญาติมิตรที่หาข้อมูลเก่งๆ รวบรวมเหตุการณ์ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงปัจจุบันว่ามันเกิดอะไรขึ้นจึงเป็นเช่นนั้น
วางความชอบความชังไว้ข้างหนึ่งก่อน
หาความจริงแท้ๆ ล้วนๆ รายงานข่าวล้วนๆ
ไม่ต้องระบายสีใส่ไข่ใส่ความเห็นใดๆ ลงไป
ทำโดยปลอดจากอคติ
หาความจริงแบบสรุปเหตุการณ์ ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร อย่างไร ทำไม
เรียบเรียงไว้เหมือนจดหมายเหตุ ให้มีรายระเอียดมากที่สุดตามที่เกิดขึ้นจริงๆ
ผมเห็นว่าเรื่องนี้เป็นประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งของพระพุทธศาสนา เรื่องที่รวบรวมนี้จะมีประโยชน์อย่างยิ่งในการศึกษาประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในอนาคต
คนในอนาคตจะได้ไม่ต้องมานั่งเดา หรือจินตนาการเอาเอง หรือระบายสีใส่ไข่กันตามใจชอบเหมือนเหตุการณ์ทั้งหลายในอดีต
ผมตระหนักดีว่า การขอร้องขอแรงใดๆ ผ่านทางเฟซบุ๊กนี้มักมีค่าเป็นศูนย์ – คือเท่ากับพูดกับอากาศธาตุ
แต่กระนั้นผมก็หวังว่าอาจจะมีพวกเราสักคนหนึ่งที่ระลึกได้ และมีสติมากพอที่จะเห็นแก่ประโยชน์ของพระศาสนา
ดังนั้น ถ้าท่านใดมีความสามารถทางนี้ ขอวิงวอนให้ช่วยทำไว้ด้วยครับ ในขณะที่ข้อมูลหลักฐานยังสดๆ ใหม่ๆ
เพราะถ้านานไป เรื่องนี้จะถูกระบายสีจนไม่รู้ว่าความเป็นจริงคืออะไร
เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะประวัติศาสตร์เมื่อปีที่แล้ว เช่นกรณีท่านเจ้าพระคุณสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ วัดปากน้ำ กับคดีรถหรู
ประวัติศาสตร์เมื่อ ๕๐ กว่าปีมาแล้ว เช่นกรณีพระพิมลธรรม
หรือประวัติศาสตร์ทางการเมือง เช่นการชุมนุมในกรุงเทพฯ เมื่อ ๕ ปีที่แล้ว
หรือเหตุการณ์ ๑๔ ตุลา ๑๖
หรือเปลี่ยนแปลงการปกครองเมื่อ ๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕
หรือถอยไปไกลถึงสมัยกรุงธนบุรีกับต้นรัตนโกสินทร์
ฯลฯ
เหตุการณ์ทั้งหลายเหล่านั้น เมื่อถึงวันนี้เราก็ได้แต่ระบายสีใส่จินตนาการกันอย่างสนุกสนาน-ว่ามันน่าจะเป็นอย่างนั้น มันน่าจะเป็นอย่างนี้
โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ คืออย่างไร
นั่นก็เพราะไม่มีใครบันทึกความจริง-ที่ปลอดจากอคติ-ไว้นั่นเอง
หรือถ้าจะมีใครยืนยันว่าความจริงคืออะไร ก็ต้องยืนยันตามที่มีผู้บันทึกไว้นั่นเอง
คงจะเห็นความสำคัญของการบันทึกความจริงกันแล้วนะครับ
จึงขอแรงญาติมิตรที่ถนัดทางเก็บบันทึกข้อมูลโปรดช่วยกันทำงานสำคัญครั้งนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่านที่ชอบพูดว่ารักพระศาสนา เป็นห่วงพระศาสนา
ถึงเวลาที่จะช่วยกันทำงานเพื่อพระศาสนาแล้วแหละครับ
และถ้าพระมหาอภิชาตยังมีชีวิตอยู่ ก็ขอร้องให้ท่านกรุณารีบบันทึกความจริงไว้ด้วยนะครับ เพราะชีวิตของผู้ที่ตกเข้าไปในกระแสการเมืองแบบนี้เป็นของไม่แน่นอนอย่างยิ่ง
ผมขออนุญาตตั้งชื่อให้เป็นลำลองไว้ก่อนนะครับ –
“บันทึกความจริง กรณีพระมหาอภิชาติ”
ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๒๒ กันยายน ๒๕๖๐
๑๖:๑๒
…………………………….
…………………………….