บทความเกี่ยวกับศาสนา-ภาษา-สังคม

หน้าที่ของผู้ประเสริฐกว่าสัตว์

หน้าที่ของผู้ประเสริฐกว่าสัตว์

—————————–

บ้านเมืองเรามีปัญหาคนยากจน คนไร้ที่พึ่ง 

คนก็ด่ารัฐบาล ด่าผู้บริหารบ้านเมือง –

“ถ้ารัฐบาลบริหารบ้านเมืองดี ปัญหาคนยากจน คนไร้ที่พึ่งก็จะไม่มี”

เราก็รู้อยู่แก่ใจว่า รัฐบาลกี่รัฐบาลเข้ามาบริหารบ้านเมืองก็เพื่อประโยชน์ของตัวเองและพวกพ้องมากกว่าเพื่อประชาชน

เรื่องบางเรื่อง-หลายเรื่อง ไม่ต้องหวังพึ่งรัฐบาลเลย

พึ่งตัวเองได้ และพึ่งกันและกันได้

ทำไมไม่หันมาดูตัวเราเอง-เราผู้เป็นประชาชนแต่ละคนนั่นแหละ

ทำไมไม่ลองด่าตัวเองกันดูบ้าง –

“ถ้าประชาชนมีน้ำใจช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ปัญหาคนยากจน คนไร้ที่พึ่งก็จะไม่มี”

ไม่ใช่หน้าที่-คนเป็นอันมากจะอ้างอย่างนี้

แต่ก็ชอบกล เวลาสื่อกระพือข่าวคนตกทุกข์ได้ยาก

มีคนแห่กันช่วยเหลือเป็นหมื่นเป็นแสน-บางทีเป็นล้าน

เป็นหน้าที่หรือไม่ใช่หน้าที่-เอาอะไรคิด? 

ยังมีข้ออ้างอีก-จะต้องช่วยกันไปจนตายอย่างนั้นหรือ คนยากคนจนก็เลยสบาย นั่งๆ นอนๆ รอให้คนช่วยอยู่อย่างนั้นนั่นเองหรือ ไม่รู้จักช่วยตัวเองบ้างเลยหรือ (แถมให้อีกด้วยว่า-เวลากูมีปัญหา ไม่เห็นมีหมาที่ไหนมาช่วย!!)

เราเคยพูดกันถึงวิธีช่วยเหลือ ๒ แบบ – 

(๑) ยื่นปลาให้เขากิน 

(๒) สอนวิธีจับปลาให้เขา 

แต่พอคิดว่า “ไม่ใช่หน้าที่” 

ก็เลยไม่มีใครคิดจะช่วยอะไรใคร ไม่ว่าจะช่วยด้วยวิธีไหนก็ไม่คิดทั้งนั้น-ไม่ใช่หน้าที่

………………

อันที่จริง ว่ากันตามหลักธรรม การช่วยเหลือเกื้อกูลกันเป็นหน้าที่ของมนุษย์ 

เอาหลักอะไรมาพูด?

หลักคิดที่มองเห็นง่ายที่สุด คือความแตกต่างระหว่างมนุษย์กับสัตว์เดรัจฉาน

มนุษย์กับสัตว์มีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ ๔ อย่าง คือ – 

…………………………..

อาหารนิทฺทา ภยเมถุนญฺจ

สามญฺญเมตปฺปสุภี นรานํ

กิน นอน กลัว สืบพันธุ์ 

มีเสมอกันทั้งคนและสัตว์

…………………………..

อื่นใดไปจากนี้ สัตว์ทำไม่ได้ 

แต่มนุษย์ทำได้ 

การช่วยเหลือเกื้อกูลกันเป็นสิ่งหนึ่งที่สัตว์ทำไม่ได้ ยกเว้นการเลี้ยงลูกอ่อนของสัตว์บางชนิด-ซึ่งน่าจะเป็นการทำตามสัญชาตญาณ เพราะเมื่อลูกโตหากินเองได้แล้ว มันก็เลิกทำ ต่อให้ลูกมานอนหิวโซอยู่ตรงหน้า มันก็ไม่เคยคาบอาหารมาใส่ปากลูกมัน! 

การช่วยเหลือเกื้อกูลกันจึงเป็น “ธรรม” ชนิดหนึ่งที่ทำให้มนุษย์ประเสริฐเหนือสัตว์ ดังที่ท่านว่า –

…………………………..

ธมฺโมว  เตสํ  อธิโก  วิเสโส

ธรรมะทำให้คนประเสริฐเหนือสัตว์

…………………………..

ถ้าอยู่ในฐานะที่จะช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ แต่ไม่ช่วย ไม่ทำ 

เราก็จะเป็นดังที่ท่านว่าไว้ –

…………………………..

ธมฺเมน หีนา ปสุภี สมานา. 

…………………………..

ลองไปหาคำแปลเอาเอง 

อย่าไปขอความช่วยเหลือจากใคร

เผื่อจะได้รู้สึกดีขึ้นบ้างว่า-การไม่ช่วยเหลือเกื้อกูลกันนี่มันแย่แค่ไหน

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๓

๑๐:๕๐

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย

…………………………….

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *