เรื่องจริงในวันมาฆบูชา

เรื่องจริงในวันมาฆบูชา

———————–

วันนี้เมื่อ ๑๕ ปีมาแล้ว คือเมื่อวันมาฆบูชาปี ๒๕๔๔ ปรากฏว่า วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรีบ้านผมเกิดปรากฏการณ์ “ปิดวัด” 

คือพระสงฆ์สามเณรในวัดนั้นเดินทางไปร่วมพิธีมาฆบูชาที่วัดพระธรรมกายกันหมดทั้งวัด 

มีวิธีล่อใจอย่างไร เช่นถวายเงินให้พระเณรรูปละเท่าไร และใช้เล่ห์กลในการขนคนไปร่วมกิจกรรมอย่างไรบ้าง เป็นที่รู้กัน

เข้าใจว่าคราวนั้นปรากฏการณ์ปิดวัดเช่นนี้คงเกิดกับวัดอื่นๆ อีกด้วย

วันมาฆบูชาปีนั้น ชาวบ้านใกล้วัดที่ไปบำเพ็ญกุศลที่วัดนั้นต้องพบแต่ศาลาและกุฏิที่ว่างเปล่า 

————-

ลองคิดดูเถิดว่า ถ้าทุกวัดในประเทศไทยปิดวัดไปทำพิธีอะไรๆ ที่วัดพระธรรมกายกันหมดอย่างนี้ทุกครั้ง ชาวบ้านใกล้วัดแต่ละวัดจะทำอย่างไรกัน 

แล้วเราจะต้องสร้างวัดกระจายกันอยู่ในพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศทำไมกัน 

ยุบวัดทั้งหมดในประเทศไทยให้เหลือแต่วัดพระธรรมกายวัดเดียวก็ได้กระมัง 

ที่เล่ามานี้คือตัวอย่างที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า วัดพระธรรมกายนั้นมุ่งความยิ่งใหญ่ของตัวเองมากกว่าที่จะคำนึงถึงประโยชน์ของชาวบ้านที่อยู่รอบๆ วัดอื่นๆ

หวังว่ามาฆบูชาปีนี้คงไม่คิดจะทำอย่างนั้นกันอีกนะครับ

————

(บางส่วนจาก “บทส่งท้าย” ในหนังสือ 

“เปิดหน้ากากธรรมกาย ลากไส้ ดร.เบญจ์”)

นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย

๔ มีนาคม ๒๕๕๘

มาฆปูรณมีบูชา

…………………………….

ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย

…………………………….