สตรีกับดอกไม้
สตรีกับดอกไม้ (๙)
สตรีกับดอกไม้ (๙)
—————————–
และคิดต่อไปถึงศีลกับธรรม
………………
ภาษาอาภรณ์
………………
นักคิดท่านบอกว่า การแต่งตัวของสตรีก็เป็นภาษาอย่างหนึ่ง
พอจะเรียกว่า “ภาษาอาภรณ์” ได้กระมัง
เราเห็นคนนั้นคนนี้แต่งตัวแบบนั้นแบบนี้แล้วคิดอย่างไร รู้สึกอย่างไร
ก็นั่นแหละครับคือภาษาหรือความหมายที่คนผู้แต่งตัวเช่นนั้นเขาพูดกับเรา
ตัวอย่างเช่น –
ผู้หญิงที่แต่งตัวมิดชิดเรียบร้อย ไม่อวดส่วนเว้าส่วนโค้ง ไม่แต่งหน้าทาปาก
ก็เท่ากับเธอบอกคนที่พบเห็น-โดยเฉพาะผู้ชาย-ด้วยภาษาอาภรณ์ว่า –
“กรุณาควบคุมกิริยาวาจาและสำรวมอารมณ์ให้สงบเรียบร้อยนะคะ”
ผู้หญิงที่นุ่งนิดห่มน้อย หรือนุ่งสั้นจนเหมือนกับไม่ได้นุ่งอะไรเลย
ก็เท่ากับเธอบอกแก่ผู้ชายทุกคนด้วยภาษาอาภรณ์ว่า –
“เชิญมากอดจูบลูบคลำระบายอารมณ์เพศกับฉันซีคะ” นั่นเอง
ถ้าเราไปสังเกตดูตามตลาด ตามห้างสรรพสินค้า ตามถนนหนทาง บนรถโดยสาร ตามสถานที่ต่างๆ ที่ไหนก็ได้ที่มีผู้คนไปมา เราก็จะได้ยิน “ภาษาอาภรณ์” ที่สตรีทั้งหลายพูดออกมาอีกมากมายหลายหลาก
ทั้งที่สุภาพ
และที่หยาบคาย
โดยที่ตัวผู้พูดอาจจะไม่รู้ตัวเลยว่าได้พูดภาษาอาภรณ์อะไรออกมาบ้าง
เพราะคนส่วนมากไม่ได้ทันนึกว่า การแต่งตัวก็เป็นภาษาชนิดหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม สำหรับสตรีทั่วไปที่ยังรักจะแต่งตัวให้สวยงาม โดยใช้อุปกรณ์และวิธีการตามนัยที่แสดงไว้ในศีลอุโบสถข้อ ๗ ละก็ ความหมายที่เป็นกลางๆ ของภาษาอาภรณ์ของสตรีที่แต่งตัวตามที่ว่ามานี้ ก็เท่ากับพูดบอกแก่คนที่พบเห็นว่า –
“ข้าพเจ้ายังปรารถนาที่จะทำหน้าที่ของดอกไม้ คือทําให้เกิดผลและเมล็ดเพื่อสืบพันธุ์” นั่นเอง
คงจะมีสตรีเป็นอันมากที่ปฏิเสธว่า ท่านไม่ได้แต่งตัวด้วยความประสงค์เช่นนั้นเลย ทำไมจึงตีความเตลิดเปิดเปิงไปเช่นนั้นเล่า
โดยเฉพาะสตรีสูงอายุด้วยแล้วท่านคงเถียงได้เต็มปากเต็มคำว่า แก่จนป่านนี้แล้ว ใครคิดว่ายังอยากจะทำหน้าที่ของดอกไม้อะไรนั่นอยู่อีกละก็ คงบ้าเกินปกติไปแล้วละพ่อคุณแม่คุณ!!
แต่ถ้ายังรักที่จะแต่งตัวตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในศีลอุโบสถข้อ ๗ อยู่ตราบใด
ไม่ว่าท่านจะอยู่ในวัยเด็กหรือวัยดึกขนาดไหน
ตราบนั้นท่านก็ย่อมจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ท่านกำลังพูดภาษาอาภรณ์ออกมาว่าอย่างนั้นจริงๆ
ถ้าความประสงค์ของการแต่งตัวก็คือเพื่อให้สวยงามแล้วไซร้
ความประสงค์ของความสวยงามจะคืออะไรกันเล่า
ถ้าไม่ประสงค์จะสื่อความหมายไปในทางนั้น ก็ควรจะทำเพียงขั้น “นุ่งห่ม” เหมือนที่พระภิกษุสามเณรหรือแม่ชีท่านทำกับร่างกายของท่าน ก็พอแล้ว
แต่ส่วนใหญ่แล้วมักจะทำเลยไปถึงขั้น “แต่งตัว” ทั้งนั้น
เมื่อเป็นการแต่งตัว จะปฏิเสธว่าไม่ต้องการให้สวยงามได้อย่างไร
เพราะถ้าไม่ต้องการสวยงาม ก็ไม่จำเป็นต้องแต่ง
ทำเพียงขั้น “นุ่งห่ม” ให้เรียบร้อย
ไม่เลยไปถึงขั้น “แต่งตัว” ให้สวยงาม
ในเมื่อแต่งก็เพื่อให้สวยงามเช่นนี้แล้ว
ก็จะต้องตอบละครับว่า จะเอาความสวยงามไปทำอะไร
โปรดอย่าลืมว่า สตรีเหมือนดอกไม้
ธรรมชาติแต่งดอกไม้ให้สวยงามเพื่ออะไร
สตรีก็แต่งตัวให้สวยงามเพื่อสิ่งเดียวกันนั่นเอง
(มีต่อ)
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๓
๑๗:๓๖
………………………….
สตรีกับดอกไม้ (๑๐)
…………………………
สตรีกับดอกไม้ (๘)
…………………………