อย่าปล่อยให้เป็นไปตามอัธยาศัย
อย่าปล่อยให้เป็นไปตามอัธยาศัย
———————————-
(กระตุ้นเตือนกันให้หาความรู้และให้ความรู้)
…………………………………………..
ตำแหน่งเจ้าอาวาส
ทั้งพระอารามหลวงและวัดราษฎร์
มีนิตยภัตหรือไม่?
…………………………………………..
ถามเพราะไม่มีความรู้ครับ ไม่ใช่เพราะไม่เคยเป็นเจ้าอาวาส
ญาติมิตรท่านใดมีความรู้เรื่องนี้ ขอความรู้ด้วยครับ
เข้าใจว่า …
เห็นเขาว่า …
แบบนี้ไม่เอานะครับ
เอาแบบชัวร์ๆ ถ้ามีกฎหมายฉบับไหนหรือระเบียบข้อไหนกำหนดไว้ ยกมาวางไว้ให้ดูด้วย จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง
ถามไปที่ …
แบบนี้ก็ไม่เอานะครับ
พรรคพวกผมเขาสงสัยเรื่องกฐิน ถามไปที่หน่วยราชการทางศาสนา เจ้าหน้าที่ตอบว่า เรื่องนี้ไม่ใช่หน้าที่ของเขา สวัสดี
……………….
นี่เป็นจุดอ่อนอย่างยิ่งของชาวพุทธในบ้านบ้านเรา คือ นอกจากไม่ศึกษาเรียนรู้หลักพระธรรมวินัยอันเป็นตัวพระศาสนาแล้ว ระเบียบปฏิบัติหรือหลักเกณฑ์ต่างๆ เกี่ยวกับกิจการพระศาสนา เราก็ไม่รู้ และไม่ใส่ใจที่จะรู้ด้วย
ข้ออ้างที่เป็นมาตรฐานคือ ไม่ใช่หน้าที่ สวัสดีอีกเหมือนกัน
ผมเคยนมัสการถามท่านเจ้าอาวาสรูปหนึ่งว่า พระคุณท่านพอจะรู้เรื่องพระราชบัญญัติการศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ.๒๕๖๒ บ้างหรือไม่?
คงเดาได้นะครับว่าคำตอบเป็นอย่างไร
……………….
การหาความรู้และการให้ความรู้ เรามักมองกันว่าเป็นเรื่องของอัธยาศัยส่วนตัว ซึ่งก็ไม่ผิด
แต่การบริหารจัดการในระดับองค์กรส่วนรวม-เช่นพระพุทธศาสนาทั้งศาสนา-การปล่อยให้การหาความรู้และการให้ความรู้เป็นไปตามอัธยาศัยเป็นเรื่องที่ไม่ถูกอย่างยิ่ง
ก็เหมือนเวลานี้ นักเรียนบาลีจะเรียนไปให้ถึงพระไตรปิฎกหรือไม่ ควรเป็นไปตามอัธยาศัย – เราคิดกันอย่างนี้ เชื่อกันอย่างนี้ แล้วก็ปล่อยให้เป็นอย่างนี้
ผลก็คือ เรามีนักเรียนบาลีที่เรียนจบเป็นจำนวนมาก
แต่แทบจะไม่มีนักเรียนบาลีที่ตั้งใจเรียนไปถึงพระไตรปิฎก
เพียงแต่เฉลียวใจคิด-ถ้าทฤษฎี “ตามอัธยาศัย” เป็นทฤษฎีที่ถูกต้อง เราก็ไม่จำเป็นต้องมีหลักสูตรการเรียนบาลี ไม่จำเป็นต้องมีสำนักเรียนบาลี ไม่จำเป็นต้องมีกองบาลีสนามหลวง
ใครจะเรียนบาลีหรือไม่เรียนบาลี ปล่อยให้เป็นไปตามอัธยาศัย
ใครอยากเรียนก็ไปเลือกคัมภีร์ที่จะเรียนเอาเอง-ตามอัธยาศัย
ไปกำหนดเนื้อหาที่จะเรียนเอาเอง-ตามอัธยาศัย
ไปหาวิธีเรียนเอาเอง-ตามอัธยาศัย
และไปหาที่เรียนเอาเอง-ตามอัธยาศัย
แบบเดียวกับที่เรากำลังใช้ทฤษฎี-ใครจะเรียนไปถึงพระไตรปิฎกหรือไม่เรียน ก็-ตามอัธยาศัย
ก็ถ้าเราตั้งสำนักเรียนบาลีได้
กำหนดหลักสูตรการเรียนบาลีได้
กำหนดเนื้อหาการเรียนได้
กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการวัดผลได้
แม้กระทั่งกำหนดศักดิ์และสิทธิ์ของผู้เรียนจบได้ด้วย
แล้วทำไมเราจึงกำหนดการเรียนบาลีไปให้ถึงพระไตรปิฎกไม่ได้?
และใช้วิธีคิดแบบเดียวกันนั่นเอง ในเมื่อชาวพุทธทั้งชาววัดและชาวบ้านอ่อนด้อยทั้งในความรู้หลักพระธรรมวินัย ทั้งในความรู้ระเบียบปฏิบัติหรือหลักเกณฑ์ต่างๆ เกี่ยวกับกิจการพระศาสนา อย่างที่กำลังเป็นอยู่
ทำไมเราจะหาวิธีทำให้ชาวพุทธเกิดอุตสาหะในการศึกษาเรียนรู้เรื่องเหล่านี้ไม่ได้
มันไม่มีวิธี
หรือว่าผู้มีหน้าที่ไม่คิดจะทำ?
พลเรือตรี ทองย้อย แสงสินชัย
๒๕ กรกฎาคม ๒๕๖๕
๑๑:๓๖
…………………………………………..
อย่าปล่อยให้เป็นไปตามอัธยาศัย
…………………………….
…………………………….