เรียนบาลีแบบใช้งานในชีวิตประจำวัน (๐๐๑)
เรียนบาลีแบบใช้งานในชีวิตประจำวัน (๐๐๒)
เรียนบาลีแบบใช้งานในชีวิตประจำวัน (๐๐๒)
————————————–
นะโม ตัสสะ
เขียนแบบบาลี:
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส
เขียนแบบคำอ่าน:
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
แปลทีละศัพท์ –
นโม ขอนอบน้อม
ภควโต แด่พระผู้มีพระภาค
ตสฺส พระองค์นั้น
อรหโต ผู้ไกลจากกิเลส
สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
……………..
หลักภาษาแบบง่ายๆ:
“นโม” เป็นประธานในประโยค
“ประโยค” คือข้อความประกอบด้วย (๑) ประธาน (๒) กริยา (๓) กรรม (กรรม ในข้อ ๓ นี้อาจไม่มีก็ได้)
ประธานในประโยค เวลาแปลโดยพยัญชนะนิยมเหน็บคำว่า “อันว่า” เข้าไปด้วย
เช่นในที่นี้ “นโม”
แปลเท่าตัวคือ “ความนอบน้อม”
แปลโดยพยัญชนะ “อันว่าความนอบน้อม”
ประโยค “นโม” นี้ไม่มีคำกริยาปรากฏอยู่ เวลาแปลจึงต้องเพิ่มคำกริยาเข้ามา
การที่เพิ่มคำที่ไม่ปรากฏเข้ามานี้ เรียกว่า “โยค” แปลว่า “ประกอบ” คือเพิ่มเข้ามา
ในบทนโมนี้ ตามสูตรท่านให้โยคคำกริยาว่า “อตฺถุ” (อัตถุ) แปลว่า “จงมี”
นโม = อันว่าความนอบน้อม
(อตฺถุ = จงมี)
แล้วก็ต่อด้วยคำที่ปรากฏ —
ภควโต = แด่พระผู้มีพระภาค
ฯลฯ
ฯลฯ
……………..
ได้ความเฉพาะคำแปลว่า –
อันว่าความนอบน้อม จงมี แด่พระผู้มีพระภาค พระองค์นั้น ผู้ไกลจากกิเลส ผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
แปลรวมความว่า –
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ผู้ไกลจากกิเลส ผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
……………..
ขยายความ:
บท “นโม” ถือกันว่าเป็น “บทไหว้ครู” คือไหว้พระพุทธเจ้า
ผู้รู้ประมวลพระคุณของพระพุทธเจ้าเป็น ๓ ส่วน คือ พระปัญญาคุณ พระวิสุทธิคุณ และ พระมหากรุณาคุณ
(๑) ภควโต แปลตามศัพท์ว่า ผู้ทรงจำแนกธรรม = พระมหากรุณาคุณ
(๒) อรหโต ผู้ไกลจากกิเลส = พระวิสุทธิคุณ
(๓) สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง = พระปัญญาคุณ
……………..
หวังว่าต่อไปนี้เราจะ “ว่า” หรือ “สวด” บทนโมด้วยความมั่นใจ เพราะรู้และเข้าใจความหมายโดยตลอดแล้ว
นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย
๒๒ มิถุนายน ๒๕๖๔
๑๖:๕๖
…………………………………
เรียนบาลีแบบใช้งานในชีวิตประจำวัน (๐๐๓)
………………………………..
เรียนบาลีแบบใช้งานในชีวิตประจำวัน (๐๐๑)